حیات صحابه – جلد دوم

اخلاص نیت در جهاد در راه خدا (برای کسی که در طلب دنیا و شهرت است، پاداش و ثوابی نیست)

ابوداود، ابن حبّان در صحیح خود، و حاکم به اختصار -که آن را صحیح دانسته- از ابوهریره سروایت نموده‏اند، که مردی گفت: ای رسول خدا، مردی می‏خواهد جهاد کند، ولی هدفش (از جهاد) حصول متاع دنیاست، رسول خدا صگفت: «برایش اجر نیست». مردم این را بزرگ دانستند و به آن مرد گفتند: نزد رسول خدا صبرگرد، شاید تو آن را نفهیمده باشی. آن مرد گفت: ای رسول خدا، مردی است که می‏خواهد جهاد کند، ولی هدفش حصول متاع دنیاست. (رسول خدا ص [۴۹۶]فرمود: «برایش اجر نیست». مردم این را بزرگ دانستند، و گفتند: باز نزد رسول خدا صبرگرد. و او را به وی برای سومین بار گفت: مردی است که می‏خواهد (در راه خدا) [۴۹۷]جهاد نماید، ولی هدفش حصول متاعی از دنیاست. گفت: «برایش اجر نیست» [۴۹۸]. این چنین در الترغیب (۴۱۹/۲) آمده.

و نزد ابوداود ونسائی از ابوامامه سروایت است که گفت: مردی نزد رسول خدا صآمده گفت: درباره مردی که جنگید، وهدفش اجر و نیک نامی است چه نظر داری که برایش چیست؟ رسول خدا صفرمود: «برایش چیزی نیست». آن (مرد) این را سه مرتبه تکرار نود، رسول خدا صمی‏گفت: «برایش چیزی نیست»، بعد از آن فرمود: «خداوند از عمل فقط آنچه را خالص باشد، و به آن رضای وی طلب شده باشد، قبول می‏کند و بس» [۴۹۹]. این چنین در الترغیب (۴۲۱/۲) آمده است.

[۴۹۶] به نقل از الترغیب. [۴۹۷] به نقل از الترغیب. [۴۹۸] ضعیف. ابوداوود (۲۵۲۶) ابن حبان (۴۶۳۷-احسان) حاکم (۲/۸۵) احمد (۲/۳۶۶، ۲۹۰) در سند آن ابن مکرز است که مجهول است. آلبانی آن را در «صحیح الترغیب» (۱۳۲۹) حسن لغیره دانسته است. [۴۹۹] حسن. ابوداوود و نسائی (۵/۲۵) و آلبانی آن در «صحیح الجامع» (۱۸۵۶) و «صحیح الترغیب» (۱۳۳۱) حسن دانسته است.