حیات صحابه – جلد دوم

گریه رسول خدا ص هنگامی که وی را کشته شده دید

حاکم (۱۹۹/۳) از جابربن عبدالله بروایت نموده، که گفت: رسول خدا صحمزه سرا در روز احد هنگامی که مردم از جنگ برگشتند گم نمود. می‏گوید: مردی گفت: من وی را نزد آن درخت دیدم که می‏گفت: من شیر خدا و شیر رسول وی هستم، خداوندا، من بیزاری را از آنچه که اینها -ابوسفیان و یارانش- آورده‏اند به‌سوی تو اعلام می‏کنم، و معذرت ام را از آنچه اینها انجام دادند -یعنی شکست‌شان- تقدیم حضورت می‏نمایم، آنگاه رسول خدا صبه طرف وی در حرکت شد. هنگامی که پیشانی اش را دید گریه نمود، و هنگامی که مثله شدنش را دید گریه‏اش شدید شد، بعد از آن گفت: «آیا کفنی نیست؟»، مردی از انصار برخاست و جامه‏ای را انداخت. جابر سمی‏گوید: رسول خدا صفرمود: «در روز قیامت نزد خداوند تعالی سید شهداء حمزه است». حاکم می‏گوید: این حدیث از اسناد صحیح برخوردار است، ولی بخاری و مسلم آن را روایت نکرده‏اند. و ذهبی می‏گوید: صحیح است.