حدیث عائشه لدر این باب
طبرانی در الاوسط از عائشه لروایت نموده، که گفت: رسول خدا ص(دعوت) خود را هر سال بر قبایلی از عرب عرضه مینمود، که وی را به‌سوی قوم خود برده و جای دهند، تا کلام خدا و رسالتهای وی را ابلاغ نماید، و جنت برای آنان باشد. ولی هیچ قبلیهای از عرب به وی پاسخ مثبت نمیداد، تا این که خداوند خواست دین خود را آشکار سازد و نبی خود را نصرت دهد، و آنچه را به او وعده نموده بود بر آورده سازد، بر این اساس، خداوند وی را به‌سوی این قبیله انصار سوق داد، و آنها دعوت وی را پذیرفتند، و خداوند برای نبی خود دار هجرتی قرار داد [۲۶۷]. هیثمی (۴۲/۶) میگوید: در این حدیث عبدالله بن عمر عمری آمده، وی را احمد و جماعتی ثقه دانستهاند، ونسائی و غیر وی ضعیفش دانستهاند، بقیه رجال وی ثقهاند.
[۲۶۷] ضعیف. طبرانی در «الاوسط» و در آن عبدالله العمری است که بر اساس آنچه در «التقریب» (۱/۴۳۵) و «مجمع الزوائد» (۶/۴۲) آمده است ضعیف است.