حیات صحابه – جلد دوم

انکار پیامبر ص بر یکی از یارانش که در بیرون رفتن تأخیر نموده بود

امام احمد همچنین از معاذ بن انس سو او از رسول خدا صروایت نموده که: وی یاران خود را به جنگ دستور داد. مردی به اهل خود گفت: من می‏باشم، تا با رسول خدا صنماز بخوانم، بعد از آن به وی سلام بدهم، و همراهش وداع گویم، و او برایم دعایی کند، که روز قیامت در پیش من قرار داشته باشد. هنگامی که رسول خدا صنماز خواند،آن مرد در حال یکه به وی سلام می‏داد به طرف او روی آور. رسول خدا صبه او گفت: «آیا می‏دانی که یارانت چقدر از تو سبقت نموده‏اند؟» گفت: بلی، فقط همین روز را به خاطر بیرون شدنشان در وقت صبح ازمن سبقت نموده؟» پیامبر صگفت: سوگند به ذاتی که جانم دردست اوست،آنها در فضیلت به فاصله دورتر از میان مشرقین و مغربین از تو سبقت جسته‏اند» [۴۱۵]. هیثمی (۲۸۴/۵) می‏گوید: در این زبّان بن فائد آمده، وی را ابوحاتم ثقه دانسته، و گروهی ضعیفش دانسته‏اند، و بقیه رجال وی ثقه گفته‏اند.

[۴۱۵] ضعیف. احمد (۳/۴۳۸) در سند آن ابن لهیعه و زبان بن فائد است که هردو ضعیف‌اند. نگا: «مجمع الزوائد» (۵/۲۸۴).