حیات صحابه – جلد دوم

گرسنگی سعدبن ابی وقاص س

(حکایت سعد در این باب، و ذکر این که او نخستین کسی از عرب بوده که در راه خدا تیر انداخته است)

ابونعیم در الحلیه (۹۳/۱) از سعد سروایت نموده، که گفت: ما قومی بودیم، که در مکه به ما همراه با رسول خدا صشدّت و سختی زندگی می‏رسید، وقتی که آزمایش و سختی به سراغمان آمد، خود را با آن آشنا ساختیم و با مداومت بر آن، به آن عادت نموده صبر پیشه کردیم. و من خود را با رسول خدا صدر مکه در حالی یافتم که در وقت شب برای بول نمودن بیرون گردیدم، و صدای ترک ترک چیزی را در زیر ادرار خود شنیدم، متوجه شدم که قطعه‏ای از پوست شتر است، آن را برداشتم و شستم، بعد از آن، آن را سوزانیدم، و در میان دو سنگ قرار دادم (و آرد نمودم)، سپس آن را همانطور خشک به دهان انداخته فرو بردم، و بر آن آب نوشیدم، و سه روز را با همان خوردن سپری کردم.

شیخین (بخاری و مسلم) از سعدبن ابی وقاص سروایت نموده‏اند که گفت: من نخستین کسی از عرب هستم که در راه خدا تیری انداخته‏ام. و ما با رسول خدا صغزا می‏نمودیم، و جز برگ درخت حبله و این سمر [۱۳۸]طعام دیگری نداشتیم، حتی فردی از ما چون گوسفند (پشکل) به طرف بیرون می‏نشست، که اجزای آن به هم خلط نمی‏شد [۱۳۹]. این چنین در الترغیب (۱۷۹/۵) آمده. و ابونعیم آن را در الحلیه (۱۸/۱)، و ابن سعد (۹۹/۳) مانند آن را، روایت نموده‏اند.

[۱۳۸] دو نوع درختی است که در بادیه می‏روید. م. [۱۳۹] بخاری (۵۴۱۲) و مسلم (۲۹۶۶).