باب ۱۳: درست بودن روزه کسى که با حالت جنابت شب را روز کند
۶٧٧- حدیث:«عَائِشَةَ وَأُمِّ سَلَمَة، عَنْ أَبِي بَكْرِ بْنِ عَبْدِالرَّحْمنِ بْنِ الْحرْثِ بْنِ هِشَامٍ، أَنَّ أَبَاهُ عَبْدَالرَّحْمنِ أَخْبَرَ مَرْوَانَ أَنَّ عَائِشَةَ وَأُمَّ سَلَمَةَ أَخْبَرَتَاهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج كَانَ يُدْرِكُهُ الْفَجْرُ وَهُوَ جُنُبٌ مِنْ أَهْلِهِ، ثُمَّ يَغْتَسِلُ وَيَصُومُ.
فَقَالَ مَرْوَانُ لِعَبْدِالرَّحْمنِ بْنِ الْحرْثِ: أُقْسِمُ بِاللهِ لَتُقَرِّعَنَّ بِهَا أَبَا هُرَيْرَةَ، وَمَرَوَانُ يَوْمَئِذٍ عَلَى الْمَدِينَةِ ؛ فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ: فَكَرِهَ ذلِكَ عَبْدُالرَّحْمنِ ثُمَّ قُدِّرَ لَنَا أَنْ نَجْتَمِعَ بِذِي الْحُلَيْفَةِ وَكَانَتْ لاَِبِي هُرَيْرَةَ هُنَالِكَ أَرْضٌ، فَقَالَ عَبْدُالرَّحْمنِ لاَِبِي هُرَيْرَةَ إِنِّي ذَاكِرٌ لَكَ أَمْراً، وَلَوْلاَ مَرْوَانَ أَقْسَمَ عَلَيَّ فِيهِ لَمْ أَذْكُرُهُ لَكَ فَذَكَرَ قَوْلَ عَائِشَةَ وَأُمِ سَلَمَةَ ؛ فَقَالَ كَذلِكَ حَدَّثَنِي الْفَضْلُ بْنُ عَبَّاسٍ، وَهُوَ أَعْلَمُ» [۲٩].
یعنی: «ابو بکر بن عبدالرحمن بن حارث بن هشـام گوید: پدرم عبدالرحمن به مروان خبر داد که عایشه و امّ سلمه به من گفتند: گاهى فجر صادق طلوع مى‌کرد ولى پیغمبر جبه واسطه نزدیکى با زن‌هایش (در شب) هنوز جنابت داشت، و بعد از طلوع غسل مى‌کرد، و به روزه‌اش ادامه مى‌داد.
مروان به عبدالرحمن گفت: شما را به خدا قسم مى‌دهم با نقل این حدیث (عایشه و امّ سلمه) ابوهریره را توبیخ و سرکوب نمایید (که مى‌گوید: کسى که به هنگام طلوع فجر جنابت داشته باشد روزه‌اش باطل است). البتّه مروان در آن هنگام حاکم مدینه بود، ابوبکر گوید: عبدالرحمن (پدر ابو بکر) از این موضوع ناراحت شد، ولى بعد موفق شدیم در ذوالحلیفة که ابو هریره در آنجا زمینى داشت با او ملاقات کنیم، و عبدالرحمن به ابوهریره گفت: من موضـوعى را به شما مى‌گویم، اگر مروان مرا قسم نمى‌داد آن را به شما نمى‌گفتم، عبدالرحمن حدیث عایشه و امّ سلمه را براى ابو هریره نقل کرد، ابو هریره گفت: فضل بن عباس هم اینطور برایم نقل نمود (یعنى فضل گفت روزه را باطل مى‌نماید)، و او هم عالم‌تر است».
(علماء و جمهور اصحاب اجماع دارند که جنابت موجب ابطال روزه نمى‌باشد) [۳۰].
[۲٩] أخرجه البخاري في: ۳۰-كتاب الصّوم: ۲۲-باب الصائم يصبح جنباً. [۳۰] شرح نووى بر مسلم، ج ٧، ص ۲۲۲.