ترجمه فارسی اللؤلؤ والمرجان فیما اتفق علیه الشیخان - جلد دوم

فهرست کتاب

باب ۱۰: جایز بودن تراشیدن موى سر براى کسى که در احرام است و موى سرش او را اذیت مى‌کند و واجب بودن فدیه بر او و مقدار آن

باب ۱۰: جایز بودن تراشیدن موى سر براى کسى که در احرام است و موى سرش او را اذیت مى‌کند و واجب بودن فدیه بر او و مقدار آن

٧۴٩- حدیث: «كَعْبِ بْنِ عُجْرَةَس، عَنْ رَسُولِ اللهِ ج، أَنَّهُ قَالَ: لَعَلَّكَ آذاكَ هَوَامُّكَ قَالَ: نَعَمْ يَا رَسُولَ اللهِ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ج: احْلِقْ رَأْسَكَ، وَصُمْ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ، أَوْ أَطْعِمْ سِتَّةَ مَسَاكِينَ، أَوِ انْسُكْ بِشَاةٍ» [۱۱۱].

یعنی: «کعب بن عجرهسگوید: رسول خدا جبه من گفت: «مثل اینکه شپش‌هاى سرت، شما را اذیت مى‌کنند؟» گفتم: بلى، اى رسول خدا! فرمود: «سرت را بتراش، (و براى فدیه آن) سه روز روزه باش یا شش نفر را طعام بده، یا گوسفندى را قربانى کن».

٧۵۰- حدیث: «كَعْبِ بْنِ عُجْرَةَ عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَعْقِلٍ، قَالَ: قَعَدْتُ إِلَى كَعْبِ بْنِ عُجْرَةَ فِي هذَا الْمَسْجِدِ، يَعْنِي مَسْجِدَ الْكُوفَةِ، فَسَأَلْتُهُ عَنْ (فِدْيَةٌ مِنْ صِيَامٍ) فَقَالَ: حُمِلْتُ إِلَى النَّبِيِّ ج، وَالْقَمْلُ يَتَنَاثَرُ عَلَى وَجْهِي، فَقَالَ: مَا كُنْتُ أُرَى أَنَّ الْجَهْدَ قَدْ بَلَغَ بِكَ هذَا، أَمَا تَجِدُ شَاةً قُلْتُ: لاَ، قَالَ: صُمْ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ، أَوْ أَطْعِمْ سِتَّةَ مَسَاكِينَ، لِكُلِّ مِسْكِينٍ نِصْفُ صَاعٍ مِنْ طَعَامٍ، وَاحْلِقْ رَأْسَكَ فَنَزَلَتْ فِيَّ خَاصَّةً، وَهِيَ لَكُمْ عَامَّةً» [۱۱۲].

یعنی: «عبدالله بن معقل گوید: در مسجد کوفه پیش کعب بن عجره نشسته بودم، از او درباره آیه ۱٩۶ سوره بقره: ﴿فَفِدۡيَةٞ مِّن صِيَامٍ أَوۡ صَدَقَةٍ أَوۡ نُسُكٖۚ[البقرة: ۱٩۶]. (کسى که به واسطه داشتن موى سر اذیت مى‌شود، سرش را بتراشد و فدیه‌اى از روزه یا صدقه و یا ذبح حیوانى انجام دهد)، پرسیدم: کعب گفت: (از کار افتاده بودم) مرا برداشتند و پیش پیغمبر جبردند. شپش‌ها سر و صورتم را فرا گرفته بودند. پیغمبر جگفت: «فکر نمى‌کردم تا این اندازه ناراحت باشى، آیا گوسفندى دارى؟ گفتم: خیر: گفت سه روز روزه باش و یا شش نفر فقیر را طعام بده که به هر یک از آن‌ها نصف یک صاع گندم یا جو برسد، و سرت را بتراش». کعب گفت: آیه فوق در مورد من نازل شد ولى حکم آن همه شما را شامل مى‌گردد».

[۱۱۱] أخرجه البخاري في: ۲٧ كتاب المحصَر: ۵ باب قول الله تعالى: ﴿فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوۡ بِهِۦٓ أَذٗى مِّن رَّأۡسِهِ. [۱۱۲] أخرجه البخاري في: ۶۵ كتاب التفسير: ۲ سورة البقرة: ۳۲ باب قوله: ﴿فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوۡ بِهِۦٓ أَذٗى مِّن رَّأۡسِهِ.