باب ۱: سهم الارث باید به کسانى داده شود که برابر قرآن وارث هستند و آنچه از مال میت بعد از ذى فروض باقى مى‌ماند به مردى داده مى‌شود که از لحاظ نسبى از همه به میت نزدیکتر است
۱۰۴۱- حدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍ، عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: أَلْحِقُوا الْفَرَائِضَ بِأَهْلِهَا، فَمَا بَقِيَ فَهُوَ لأَوْلَى رَجُلٍ ذَكَرٍ» [۴۲۶].
یعنی: «ابن عباسبگوید: پیغمبر جگفت: سهم الارث وارثانى را که سهم آنان در قرآن مشخص شده است به آنان بدهید، اگر بعد از سهم آنان مالى باقى ماند آن را به مردى بدهید که از لحاظ نسب از همه به میت نزدیکتر است».
(مثلاً اگر مردى بمیرد، یک دختر و یک برادر و یک عمو داشته باشد، برابر قرآن نصف‌تر که آن به دخترش به عنوان ذى فرض مى‌رسد، بقیه ترکه به عنوان تعصیب به نزدیک‌ترین مرد طایفه او که برادرش مى‌باشد داده مى‌شود، عمویش که در درجه دورتر قرار دارد، چیزى را به عنوان ارث نخواهد برد) [۴۲٧].
[۴۲۶] أخرجه البخاري في: ۸۵ كتاب الفرائض: ۵ باب ميراث الولد من أبيه وأمه. [۴۲٧] شرح نووى بر مسلم، ج ۱۱، ص ۵۴.