باب ۲۵: مسابقه با اسب و تمرین کردن با آن و آماده ساختن اسب براى مسابقه
۱۲۲۵- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج سَابَقَ بَيْنَ الْخَيْلِ الَّتِي أُضْمِرَتْ مِنَ الْحَفْيَاءِ، وَأَمَدُهَا ثَنِيَّةُ الْوَدَاعِ، وَسَابَقَ بَيْنَ الْخَيْلِ الَّتِي لَمْ تُضْمَرْ مِنَ الثَّنيَّةِ إِلَى مَسْجِدِ بَنِي زُرَيْقٍ، وَأَنَّ عَبْدَ اللهِ بْنَ عُمَرَ كَانَ فِيمَنْ سَابَقَ بِهَا» [۶۱۴].
یعنی: «عبدالله بن عمربگوید: پیغمبر جبا اسبى که براى مسابقه آماده شده بود مسابقه داد، میدان مسابقه از حفیاء (در پنج یا شش مایلى مدینه) شروع و در ثنیة الوداع (محلى است در خارج مدینه) به آخر مى‌رسید، بین اسب‌هایى که براى مسابقه تمرین نداشتند نیز مسابقه برقرار شد، میدان مسابقه از ثنیة الوداع (در خارج مدینه) شروع و در محل مسجد بنى رزیق به پایان مى‌رسید، عبدالله بن عمربجزو کسانى بود که با اسب تمرین ندیده مسابقه مى‌داد».
«تضمير: آن است که به اسبى که براى مسابقه در نظر گرفته شده است علف کمتر داده شود و آن را با جل گرم بپوشانند تا عرق کند و لاغر شود و چربى اضافى را از دست دهد در نتیجه قدرت و سرعت بیشتر داشته باشد».
[۶۱۴] أخرجه البخاري في: ۸ كتاب الصلاة: ۴۱ باب هل يقال مسجد بني فلان.