باب ۱٧: مسافر اختیار دارد، روزه را بگیرد یا نگیرد
۶۸۴- حدیث: «عَائِشَةَ، زوْجِ النَّبِيِّ ج، أَنَّ حَمْزَةَ بْنَ عَمْرٍو الأَسْلَمِيَّ قَالَ لِلنَّبِيِّ ج: أَأَصُومُ فِي السَّفَرِ وَكَانَ كَثِيرَ الصِّيَامِ، فَقَالَ: إِنْ شِئْتَ فَصُمْ وَإِنْ شِئْتَ فَأَفْطِرْ» [۳٩].
یعنی: «عایشه همسر پیغمبر جگوید: حمزه بن عمرو اسلمى شخصى بود که بسیار روزه مى‌گرفت از پیغمبر جپرسید: آیا در سفر روزه بگیرم؟ پیغمبر جفرمود: «اگر مى‌خواهى روزه باش و اگر نمى‌خواهى روزه را بخور».
۶۸۵- حدیث: «أَبِي الدَّرْداءِس، قَالَ: خَرَجْنَا مَعَ النَّبِيِّ ج فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ، فِي يَوْمٍ حَارٍّ، حَتَّى يضَعَ الرَّجُلُ يَدَهُ عَلَى رَأْسِهِ مِنْ شِدَّةِ الْحَرِّ، وَمَا فِينَا صَائمٌ، إِلاَّ مَا كَانَ مِنَ النَّبِيِّ ج وَابْنِ رَوَاحَةَ» [۴۰].
یعنی: «ابو درداء گوید: در یکى از سفرهاى پیغمبر جبا او از مدینه خارج شدیم هوا به اندازه‌اى گرم بود، که مردم از شدت گرما دستشان را روى سر خود قرار مى‌دادن و کسى در میان ما به جز پیغمبر جو عبدالله بن رواحه روزه نبود».
[۳٩] أخرجه البخاري في: ۳۰ كتاب الصوم: ۳۳ باب الصوم في السفر والإفطار. [۴۰] أخرجه البخاري في: ۳۰ كتاب الصوم: ۳۵ باب حدثنا عبد الله بن يوسف.