باب ۸: مردود ساختن حکم‌هایى که به باطل صادر مى‌شوند، و مردود ساختن کارهاى بدعه‌اى که در دین به وجود مى‌آیند
۱۱۲۰- حدیث: «عَائِشَةَ، قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: مَنْ أَحْدَثَ فِي أَمْرِنَا هذَا مَا لَيْسَ فِيهِ فَهُوَ رَدٌّ» [۵۰٩].
یعنی: «عایشهلگوید: پیغمبر جگفت: کسى که در دین ما چیزى به وجود آورد که جزو دین نباشد و آن را به عنوان دین به مردم معرفى کند، آن چیز باطل و مردود است».
(کارهاى اجتماعى و صنعتى و علمى داراى شکل بخصوص و ثابتى نمى‌باشند و در اثر تغییر شرایط عوض مى‌شوند و از قانون تکامل پیروى مى‌نمایند، در این نوع مسائل کافى است که مخالف اصول اسلام نباشند و در جهت ظلم و فساد و زیان جامعه جریان نداشته باشند، امّا مسائل مربوط به عبادت از قبیل نماز و روزه و حج و زکات و... مسائلى هستند که جزئیات آن‌ها به وسیله حضرت محمّد جتعیین و مشخص شده است و داراى کیفیت و کمیت و شکل مخصوصى مى‌باشند مثلاً نماز صبح که دو رکعت است و داراى رکوع و سجود و خصوصیات تعیین شده مى‌باشد، کسى حق ندارد بگوید من به جاى دو رکعت سه رکعت نماز را در صبح مى‌خوانم و عبادت بیشترى انجام مى‌دهم، چون این کار بدعت و خلاف عمل پیغمبر جمى‌باشد. خلاصه عبادت باید برابر سنّت و عمل پیغمبر جباشد و هر کارى به نام عبادت انجام شود ولى از سنّت پیغمبر جخارج باشد و در زمان پیغمبر انجام نگرفته باشد باطل و به عنوان بدعت محسوب مى‌گردد).
[۵۰٩] أخرجه البخاري في: ۵۳ كتاب الصلح: ۵ باب إذا اصطلحوا على صلح جور فهو مردود.