باب ۱٧: دعاهایى که مستحب است به هنگام نزدیکى به زن خوانده شود
٩۱۰- حدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: قَالَ النَّبِيُّ ج: أَمَا لَوْ أَنَّ أَحَدَهُمْ يَقُولُ حِينَ يَأْتِي أَهْلَهُ بِاسْمِ اللهِ، اللَّهُمَّ جَنِّبْنِي الشَّيْطَانَ وَجَنِّبِ الشَّيْطَان مَا رَزَقْتَنَا؛ ثُمَّ قُدِّرَ بَيْنَهُمَا فِي ذلِكَ، أَوْ قُضِيَ وَلَدٌ، لَمْ يَضُرَّهُ شَيْطَانٌ أَبَدًا» [۲۸۶].
یعنی: «ابن عباس گوید: پیغمبر جگفت: اگر کسى که با زنش نزدیکى مى‌کند باید در آن هنگام بگوید: خداوندا! شیطان را از من و اولادى که از این نزدیکى نصیب ما مى‌شود دور کنید، مادام خداوند مقدر کرده باشد، که از این نزدیکى اولادى نصیب آنان شود، شیطان نمى‌تواند به این اولاد ضرر و زیانى برساند».
«أو قضي: تردید از راوى است، نمى‌داند که پیغمبر جکلمه (قدر) را گفت یا کلمه قضى».
[۲۸۶] أخرجه البخاري في: ۶٧ كتاب النكاح: ۶۶ باب ما يقول الرجل إذا أتى أهله.