باب ۳۰: حرام بودن ظلم و غصب زمین و یا غصب هر چیز دیگرى
۱۰۳۸- حدیث: «سَعِيدِ بْنِ زَيْدِ بْنِ عَمْرِو بْنِ نفَيْلٍ، أَنَّهُ خَاصَمَتْه أَرْوى فِي حَقِّ، زَعَمَتْ أَنَّهُ انْتَقَصَهُ لَهَا، إِلَى مَرْوَانَ، فَقَالَ سَعِيدٌ: أَنَا أَنْتَقِصُ مِنْ حَقِّهَا شَيْئًا أَشْهدُ لَسَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ ج يَقولُ: مَنْ أَخَذَ شِبْرًا مِنَ الأَرْضِ ظلْمًا فَإِنَّهُ يُطَوَّقُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مِنْ سَبْعِ أَرَضِينَ» [۴۲۳].
یعنی: «سعید بن زید بن عمرو بن نفیل گوید: اروى دختر اویس پیش مروان از او شکایت کرد که مقدارى از زمین او را تصرف کرده است، سعید گفت: چطور من زمین او را تصرف مى‌نمایم؟ در حالى که شهادت مى‌دهم از پیغمبر جشنیده‌ام که مى‌گفت: کسى که یک وجب زمین کسى را غصب کند و آن را با ظلم تصرف نماید، مانند آن است که تمام زمین را غصب نموده باشد و به صورت طوق در قیامت در گردنش قرار مى‌گیرد».
۱۰۳٩- حدیث: «عَائِشَةَ عَنْ أَبِي سَلَمَةَ، أَنَّهُ كَانَتْ بَيْنَهُ وَبَيْنَ أُنَاسٍ خُصُومَةٌ، فَذَكَرَ لِعَائِشَةَ، فَقَالَتْ: يَا أَبَا سَلَمَةَ اجْتَنِبَ الأَرْضَ، فَإِنَّ النَّبِيَّ ج قَالَ: مَنْ ظَلَمَ قِيدَ شِبْرٍ مِنَ الأَرْضِ طُوِّقَهُ مِنْ سَبْعِ أَرَضِينَ» [۴۲۴].
یعنی: «ابو سلمه گوید که در بین او و جماعتى اختلافى به وجود آمد، و موضوع را به عایشه گفت، عایشه گفت: اى ابو سلمه! در مسائل مربوط به زمین پرهیز کنید، چون پیغمبر جمى‌گفت: کسى که به اندازه یک وجب زمین دیگران را غصب و با ظلم آن را تصرف کند، مانند این است که تمام زمین را غصب کرده باشد، در روز قیامت گناه آن مانند طوق در گردنش قرار مى‌گیرد».
[۴۲۳] أخرجه البخاري في: ۵٩ كتاب بدء الخلق: ۲ باب ما جاء في سبع أرضين. [۴۲۴] أخرجه البخاري في: ۴۶ كتاب المظالم: ۱۳ باب أثم من ظلم شيئًا من الأرض.