باب ۱: بیان تلاش برده براى آزادى خود
٩۵٩- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس، عَنِ النَّبِيِّ ج، قَالَ: مَنْ أَعْتَقَ شَقِيصًا مِنْ مَمْلُوكِهِ فَعَلَيْهِ خَلاَصُهُ فِي مَالِهِ، فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ مَالٌ قُوِّمَ الْمَمْلُوكُ قِيمَةَ عَدْلٍ، ثُمَّ اسْتُسْعِيَ غَيْرَ مَشْقُوقٍ عَلَيْهِ» [۳۳٧].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: «کسى که قسمتى از برده‌اش را آزاد سازد، بر او لازم است باقیمانده آن را با مال خودش آزاد کند، و اگر این شخص ثروتمند نباشد، این برده به صورت عادلانه قیمت گذارى مى‌شود، آنگاه آن عبد به اندازه قیمت سهمى که براى سایر شرکاء تعیین شده است براى آنان کار مى‌کند و آزاد مى‌گردد، (و این حقّى است که از جانب شارع براى چنین برده‌اى ثابت شده و شرکاء حق ندارند بگویند که ما او را آزاد نمى‌کنیم)، اگر آن عبد پیر و از کار افتاده باشد، بقیه شرکاء حق ندارند او را مجبور به کار سازند».
[۳۳٧] أخرجه البخاري في: ۴٧ كتاب الشركة: ۵ باب تقويم الأشياء بين الشركاء بقيمة عدل.