باب ۱: بیع الملامسه و بیع المنابذه هر دو حرام مى‌باشند
٩۶۵- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج نَهى عَنِ الْمُلاَمَسَةِ وَالْمُنَابَذَةِ» [۳۴۳].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: رسول خدا ج، از دو بیع به نام‌هاى بیع الملامسه و بیع المنابذه نهى نموده است».
(در جاهلیت دو نوع معامله یکى به نام بیع الملامسه و دیگرى به نام بیع المنابذه معمول بودند که اسلام آن‌ها را باطل نمود، بیع الملامسه آنست: که فروشنده مالى را در تاریکى به مشترى نشان دهد، و یا اجازه ندهد که مشترى آن را به طور لازم تماشا کند و بگوید: همین که این مال را لمس کردى، ملک تو باشد و حق فسخ معامله را هم ندارى. بیع المنابذه این است: اگر فروشنده مالى را به سوى خریدار انداخت آن مال به ملکیت مشترى درآید بدون اینکه صیغه ایجاب و قبولى در معامله وجود داشته باشد، و مجرد انداختن آن مال به منزله بیع باشد، چون این دو نوع معامله موجب ضرر مشترى هستند اسلام آن‌ها را باطل اعلام نموده است).
٩۶۶- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس، قَالَ: يُنْهى عَنْ صِيَامَيْنِ وَبَيْعَتَيْنِ؛ الْفِطْرِ وَالنَّحْرِ، وَالْمُلاَمَسَةِ وَالْمُنَابَذَةِ» [۳۴۴].
یعنی: «ابو هریرهسمى‌گوید: پیغمبر جاز روزه دو روز عید فطر و عید قربان و از دو نوع بیع به نام‌هاى بیع الملامسه و بیع المنابذه نهى نموده است».
٩۶٧- حدیث: «أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ، قَالَ: نَهى رَسُولُ اللهِ ج عَنْ لِبْسَتَيْنِ وَعَنْ بَيْعَتَيْنِ: نَهى عَنِ الْمُلاَمَسَةِ وَالْمُنَابَذَةِ فِي الْبَيْعِ؛ وَالْمُلاَمَسَةُ لَمْسُ الرَّجُلِ ثَوْبَ الآخَرِ بِيَدِهِ بِاللَّيْلِ أَوْ بِالنَّهَارِ وَلاَ يُقَلِّبُهُ إِلاَّ بِذلِكَ، وَالْمُنَابَذَةُ أَنْ يَنْبِذَ الرَّجُلُ إِلَى الرَّجُلِ بِثَوْبِهِ وَيَنْبِذَ الآخَرُ ثَوْبَهُ، وَيَكُونَ ذلِكَ بَيْعَهُمَا مِنْ غَيْرِ نَظَرٍ وَلاَ تَرَاضٍ وَاللِّبْسَتَيْنِ: اشْتِمَالُ الصَّمَّاءِ؛ وَالصَّمَّاءُ أَنْ يَجْعَلَ ثَوْبَهُ عَلَى أَحَدِ عَاتِقَيْهِ، فَيَبْدُوَ أَحَدُ شِقَّيْهِ لَيْسَ عَلَيْهِ ثَوْبٌ، وَاللِّبْسَةُ الأُخْرَى احْتِبَاؤُهُ بِثَوْبِهِ وَهُوَ جَالِسٌ لَيْسَ علَى فَرْجِهِ مِنْهُ شَيْءٌ» [۳۴۵].
یعنی: «ابو سعید خدرى گوید: پیغمبر جاز دو نوع لباس پوشیدن و دو نوع معامله منع مى‌کرد، این معامله‌ها یکى بیع الملامسه و دیگرى بیع المنابذه نام دارند، بیع الملامسه آن است که مشترى پارچه (یا مال) کسى را در شب یا روز بدون اینکه آن را دقیقاً تماشا کند، با دست لمس کند و به مجرد لمس آن به ملکیتش درآید. بیع المنابذه آن است که دو نفر لباس‌هاى خود را به طرف هم مى‌اندازند، و با این عمل معامله انجام مى‌گیرد، بدون اینکه طرفین آن‌ها را تماشا کنند و به آن‌ها راضى باشند. امّا دو نوع طرز لباس پوشیدنى که پیغمبر جاز آن‌ها نهى کرده، یکى آن است که انسان لباسش را بر یک شانه‌اش بیندازد در حالى که شانه دیگرش برهنه و لخت باشد، دومى آن است که انسان به حالت چمباتمه زدن بنشیند و لباس‌هایش را به خود بپیچد ولى عورتش را نپوشاند».
«الصّمّاء: نشستن به حالت چمباتمه زدن».
[۳۴۳] أخرجه البخاري في: ۳۴ كتاب البيوع: ۶۳ باب بيع المنابذة. [۳۴۴] أخرجه البخاري في: ۳۰ كتاب الصوم: ۶٧ باب الصوم يوم النحر. [۳۴۵] أخرجه البخاري في: ٧٧ كتاب اللباس: ۲۰ باب اشتمال الصماء.