باب ۸: حدّ شراب خوارى
۱۱۰۸- حدیث: «أَنَسٍ، قَالَ: جَلَدَ النَّبِيُّ ج، فِي الْخَمْرِ، بِالْجَرِيدِ وَالنِّعَالِ؛ وَجَلَدَ أَبُو بَكْرٍ أَرْبَعِينَ» [۴٩۴].
یعنی: «انسسگوید: پیغمبر جشراب خوار را با شاخه‌هاى نازک خرما و نعل مى‌زد، و ابو بکر شراب خوار را چهل تازیانه مى‌زد».
۱۱۰٩- حدیث: «عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍس، قَالَ: مَا كُنْتُ لاِقِيمَ حَدًّا عَلَى أَحَدٍ فَيمُوتَ، فَأَجِدَ فِي نَفْسِي، إِلاَّ صَاحِبَ الْخَمْرِ، فَإِنَّهُ لَوْ مَاتَ وَدَيْتُهُ؛ وَذلِكَ أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج لَمْ يَسُنَّهُ» [۴٩۵].
یعنی: «على بن ابى طالبسگوید: براى هیچ کسى که او را حد مى‌زنم و مى‌میرد ناراحت نیستم جز براى شراب خوار، اگر او را حد بزنم و بمیرد، دیه و خون بهایش را مى‌پردازم چون حدّ شراب خوار به وسیله پیغمبر جتعیین نشده است».
(علماى اسلام اجماع دارند که شراب چه زیاد باشد چه کم حرام است و کسى که شراب بخورد هر چند یک قطره هم باشد باید حدّ شرعى بر او اجرا گردد، امام شافعى عقیده دارد که حدّ شراب خوار چهل تازیانه است ولى حاکم شرع مى‌تواند تا هشتاد تازیانه به او بزند، و آنچه مازاد بر چهل تازیانه باشد به عنوان تعذیر مى‌باشد) [۴٩۶].
[۴٩۴] أخرجه البخاري في: ۸۶ كتاب الحدود: ۴ باب الضرب بالجريد والنعال. [۴٩۵] أخرجه البخاري في: ۸۶ كتاب الحدود: باب الضرب بالجريد والنعال. [۴٩۶] شرح نووى بر مسلم: ج ۱۱، ص: ۲۱٧.