باب ۳۱: احرام به عمره در ماههاى حج (شوال، ذیقعده و ذیحجه) جایز است
٧٧٧- حدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: قَدِمَ النَّبِيُّ ج، وَأَصْحَابُهُ لِصُبْحِ رَابِعَةٍ يُلَبُّونَ بِالْحَجِّ، فَأَمَرَهُمْ أَنْ يَجْعَلُوهَا عُمْرَةً، إِلاَّ مَنْ مَعَهُ الْهَدْيُ» [۱۴۱].
یعنی: «ابن عباس گوید: پیغمبر جهمراه اصحابش صبح روز چهارم ذیحجه وارد مکه شدند، و لبیک را به حج مى‌گفتند (یعنى اوّل به حج احرام بسته بودند) بعداً پیغمبر جبه آنان دستور داد به جز کسانى که هدى همراه دارند بقیه احرام حج را به احرام عمره تبدیل نمایند».
٧٧۸- حدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍ عَنْ أَبِي جَمْرَةَ نَصْرِ بْنِ عِمْرَانَ الضُّبَعِيِّ، قَالَ: تَمَتَّعْتُ فَنَهَانِي نَاسٌ، فَسَأَلْتُ ابْنَ عَبَّاسٍ فَأَمَرَنِي، فَرَأَيْتُ فِي الْمَنَامِ كَأَنَّ رَجُلاً يَقُولُ لِي: حَجٌّ مَبْرُورٌ، وَعُمْرَةٌ مُتَقَبَّلَةٌ، فَأَخْبَرْتُ ابْنَ عَبَّاسٍ، فَقَالَ: سُنَّةَ النَّبِيِّ ج، فَقَالَ لِي: أَقِمْ عِنْدِي فَأَجْعَلَ لَكَ سَهْمًا مِنْ مَالِي.
قَالَ شُعْبَةُ (الرَّاوِي عَنْهُ)، فَقُلْتُ: لِمَ فَقَالَ: لِلرُّؤْيَا الَّتِي رَأَيْتُ» [۱۴۲].
یعنی: «ابو جمره نصر بن عمران ضبعى گوید: من احرام را به عمره بسته بودم که عدّه‌اى مرا از آن منع کردند، موضوع را از ابن عباس پرسیدم، او به من دستور داد که احرام به عمره ببندم، در خواب دیدم انگار یک نفر به من مى‌گوید: حجى است مقبول و عمره‌اى است مورد پسند خداوند، خواب را براى ابن عباس بیان کردم، گفت: سنّت پیغمبر جاست، او به من گفت: پیش من بمان، و مقدارى از ثروت خودم را به شما مى‌دهم.
شعبه راوى حدیث گوید: از ابو جمره پرسیدم: چرا ابن عباس گفت که یک مقدار ثروت خود را به شما مى‌بخشم؟ گفت: به خاطر خوابى بود که دیدم»، (و فتواى او را تأیید مى‌کرد).
[۱۴۱] أخرجه البخاري في: ۱۸ كتاب تقصير الصلاة: ۳ باب كم أقام النبي جفي حجته. [۱۴۲] أخرجه البخاري في: ۲۵ كتاب الحج: ۳۴ باب التمتع والإقران والإفراد بالحج.