فصل بيست وپنجم: درباره وصيت

۱۰۵۲- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج، قَالَ: مَا حَقُّ امْرِىءٍ مُسْلِمٍ لَهُ شَيْءٌ يُوصِي فِيهِ يَبِيتُ لَيْلَتَيْنِ إِلاَّ وَوَصِيَّتُهُ مَكْتُوبَةٌ عِنْدَهُ» [۴۳۸].

یعنی: «عبدالله بن عمربگوید: پیغمبر جگفت: «هر انسان مسلمانى که مال و ثروت باارزشى داشته باشد که بشود نسبت به آن وصیت نماید نباید دو شب را به روز برساند، مگر اینکه وصیتنامه خود را همراه داشته باشد».

(بنا به مذهب امام شافعى وصیت سنّت مؤکده است ولى براى کسانى که قرض یا امانت و یا حقّى به عهده دارند، وصیت به این حقوق واجب است).

[۴۳۸] أخرجه البخاري في: ۵۵ كتاب الوصايا: ۱ باب الوصايا.