باب ٩: گوشت خرگوش مباح است
۱۲٧۶- حدیث: «أَنَسٍس، قَالَ: أَنْفَجْنَا أَرْنَبًا بِمَرِّ الظَّهْرَانِ، فَسَعَى الْقَوْمُ فَلَغَبُوا، فَأَدْرَكْتُهَا، فَأَخَذْتُهَا، فَأَتَيْتُ بِهَا أَبَا طَلْحَةَ، فَذَبَحَهَا، وَبَعَثَ بِهَا إِلَى رَسُولِ اللهِ ج بِوَرِكِهَا أَوْ فَخِذَيْهَا فَقَبِلَهُ، وَأَكَلَ مِنْهُ» [۶۶۶].
یعنی: «انسسگوید: در محلى به نام مرّ ظهران (در نزدیکى مکه) خرگوشى را فرارى دادیم، دیگران خسته شدند و نتوانستند آن را تعقیب کنند ولى من تعقیبش کردم و آن را گرفتم و به نزد ابو طلحه آوردم، ابو طلحه سرش را برید، و قسمت بالاى ران یا هر دو رانش را براى پیغمبر جفرستاد، پیغمبر جآن را قبول کرد و آن را خورد».
[۶۶۶] أخرجه البخاري في: ۵۱ كتاب الهبة: ۵ باب قبول هدية الصيد.