باب ۳٧: ثواب انجام عمره در ماه رمضان
٧۸۶- حدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج، لاِمْرَأَةٍ مِنَ الأَنْصَارِ: مَا مَنَعَكِ أَنْ تَحُجِّينَ مَعَنَا قَالَتْ: كَانَ لَنَا نَاضِحٌ فَرَكِبَهُ أَبُو فُلاَنٍ وَابْنُهُ (لِزَوْجِهَا وَابْنِهَا) وَتَرَكَ نَاضِحًا نَنْضَحُ عَلَيْهِ، قَالَ: فَإِذَا كَانَ رَمَضَانُ اعْتَمِرِي فِيهِ، فَإِنَّ عُمْرَةً فِي رَمَضَانَ حَجَّةٌ أَوْ نَحْوًا مِمَّا قَالَ» [۱۵۰].
یعنی: «ابن عباس گوید: پیغمبر جاز یک زن انصارى پرسید: چه چیزى باعث شد که با ما حج انجام ندهى؟ گفت: شوهر و پسرم با یک شتر به حج رفتند و شتر دیگرى براى ما باقى مانده بود که با آن آبکشى مى‌کردیم، پیغمبر جفرمود: وقتى که رمضان آمد در آن عمره انجام بده، همانا ثواب عمره رمضان معادل حج است، و یا همچو عبارتى را گفت».
«ناضح: شتر مخصوص آبکشى است».
[۱۵۰] أخرجه البخاري في: ۲۶ كتاب العمرة: ۴ باب عمرة في رمضان.