باب ۶: چیزهایى که خون مسلمان را مباح مى‌نماید
۱۰٩۱- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: لاَ يَحِلُّ دَمُ امْرِىءٍ مُسْلِمٍ يَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَأَنِّي رَسُولُ اللهِ إِلاَّ بِإِحْدَى ثَلاَثٍ: النَّفْسُ بِالنَّفْسِ، وَالثَّيِّبُ الزَّانِي، وَالْمَارِقُ مِنَ الدِّينِ التَّارِكُ الْجَمَاعَةَ» [۴٧٧].
یعنی: «عبدالله بن مسعودسگوید: پیغمبر جگفت: خون هیچ انسان مسلمانى که به وحدانیت خدا و پیغمبرى من اعتراف مى‌نماید، براى هیچ کسى حلال نیست، مگر در برابر یکى از این سه چیز:
۱- کسى که شخصى را بکشد (به قصاص آن کشته مى‌شود).
۲- کسى که ازدواج کرده باشد و بعد از آن مرتکب زنا شود (رجم خواهد شد).
۳- کسى که از دین اسلام پشیمان شود و مرتد گردد و اسلام را ترک کند (به عنوان مرتد کشته خواهد شد)».
[۴٧٧] أخرجه البخاري في: ۸٧ كتاب الديات: ۶ باب قوله تعالى: ﴿أَنَّ ٱلنَّفۡسَ بِٱلنَّفۡسِ﴾.