باب ۴٧: حرکت از عرفات به مزدلفه و مستحب بودن جمع نماز مغرب و عشاء در مزدلفه در شب عید
۸۰٧- حدیث: «أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ قَالَ: دَفَعَ رَسُولُ اللهِ ج مِنْ عَرَفَةَ، حَتَّى إِذَا كَانَ بِالشِّعْبِ نَزَلَ فَبَالَ، ثُمَّ تَوَضَّأَ وَلَمْ يُسْبِغِ الْوُضُوءَ، فَقُلْتُ الصَّلاَةَ يَا رَسُولَ اللهِ فَقَالَ: الصَّلاَةُ أَمَامَكَ فَرَكِبَ، فَلَمَّا جَاءَ الْمُزْدَلِفَةَ، نَزَلَ فَتَوَضَّأَ فَأَسْبَغَ الْوُضوءَ، ثُمَّ أُقِيمَتِ الصَّلاَة، فَصَلَّى الْمَغْرِبَ، ثُمَّ أَنَاخَ كُلُّ إِنْسَانٍ بَعِيرَهُ فِي مَنْزِلِهِ، ثُمَّ أُقِيمَتِ الْعِشَاءُ فَصَلَّى وَلَمْ يُصَلِّ بَيْنَهُمَا» [۱٧۲].
یعنی: «اسامه بن زید گوید: پیغمبر جاز عرفات حرکت کرد تا اینکه در شعب الأیسر در نزدیکى مزدلفه پیاده شد، بعد از قضاى حاجت وضوى ساده‌اى گرفت، گفتیم: وقت نماز است اى رسول خدا، گفت: جلوتر مى‌رویم و نماز را مى‌خوانیم، پیغمبر جمجدداً سوار شد، وقتى که به مزدلفه رسید پیاده شد، وضوء گرفت امّا این بار وضوى کاملى گرفت و بعد از آن اقامه نماز را گفتند، نماز مغرب را خواند، بعداً هر کسى که مى‌آمد شترش را در جاى خود متوقف مى‌ساخت و آنگاه اقامه نماز عشاء گفته شد و سپس پیامبر جنماز عشاء را هم خواند و در بین نماز مغرب و عشاء نماز دیگرى را نخواند».
(یعنى نماز مغرب و عشاء را با یک اذان و دو اقامه با هم جمع نمود).
۸۰۸- حدیث: «أُسَامَةَ عَنْ عُرْوَةَ، قَالَ: سُئِلَ أُسَامَةُ وَأَنَا جَالِسٌ، كَيْفَ كَانَ رَسُولُ اللهِج يَسِيرُ فِي حَجَّةِ الْوَدَاعِ حِينَ دَفَعَ قَالَ: كَانَ يَسِيرُ الْعَنَقَ، فَإِذَا وَجَدَ فَجْوَةً نَصَّ» [۱٧۳].
یعنی: «عروه گوید: من نشسته بودم در مورد چگونگى حرکت پیغمبر جدر حجة الوداع از عرفات به مزدلفه، از اسامه سؤال شد، اسامه گفت: حرکتش گاه گاهى نه چندان آهسته و نه چندان سریع بود ولى وقتى که راه هموار و وسیعى مى‌یافت کاملاً به سرعت مى‌رفت».
«عنق: حرکت شتر که نه آهسته و نه سریع باشد در چنین حالى اثر آن در گردنش تکان مى‌خورد، آشکار مى‌گردد. نص: یعنى کاملاً به سرعت مى‌رفت».
۸۰٩- حدیث: «أَبِي أَيُّوبَ الأَنْصَارِيِّ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج جَمَعَ فِي حَجَّةِ الْوَدَاعِ الْمَغْرِبَ وَالْعِشَاءَ بِالْمُزْدَلِفَةِ» [۱٧۴].
یعنی: «ابوایوب انصارى گوید: پیغمبر جنماز مغرب و عشاء را در مزدلفه باهم جمع نمود».
۸۱۰- حدیث: «ابْنِ عُمَرَ، قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ ج يَجْمَعُ بَيْنَ الْمَغْرِبِ وَالْعِشَاءِ إِذَا جَدَّ بِهِ السَّيْرُ» [۱٧۵].
یعنی: «ابن عمر گوید: هرگاه پیغمبر جتصمیم جدى به سفر مى‌گرفت، نماز مغرب و عشاء را با هم جمع مى‌نمود».
[۱٧۲] أخرجه البخاري في: ۴ كتاب الوضوء: ۶ باب إسباغ الوضوء. [۱٧۳] أخرجه البخاري في:۲۵ كتاب الحج: ٩۲ باب السير إذا دفع من عرفة. [۱٧۴] أخرجه البخاري في: ۲۵ كتاب الحج: ٩۶ باب من جمع بينهما ولم يتطوع. [۱٧۵] أخرجه البخاري في: ۱۸ كتاب تقصير الصلاة: ۱۳ باب الجمع في السفر بين المغرب والعشاء.