باب ۲۵: برداشتن طعام از سرزمین دشمن
۱۱۶۱- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ مُغَفَّلٍس، قَالَ: كُنَّا مُحَاصِرِينَ قَصْرَ خَيْبَرَ، فَرَمَى إِنْسَانٌ بِجِرَابٍ فِيهِ شَحْمٌ، فَنَزَوْتُ لآخُذَهُ، فَالْتَفَتُّ فَإِذَا النَّبِيُّ ج، فَاسْتَحْيَيْتُ مِنْهُ» [۵۵۰].
یعنی: «عبدالله بن مغفلسگوید: ما قلعه خیبر را محاصره کرده بودیم، یک نفر انبانى را انداخت که پیه در آن بود به عجله خم شدم تا آن را بردارم، ولى وقتى به عقب نگاه کردم دیدم که پیغمبر جحضوردارد، از او شرم کردم وخجالت کشیدم».
[۵۵۰] أخرجه البخاري في: ۵٧ كتاب فرض الخمس: ۲۰ باب ما يصيب من الطعام في أرض الحرب.