فصل بيستم: درباره عتق و آزاد ساختن برده

٩۵۸- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج، قَالَ: مَنْ أَعْتَقَ شِرْكًا لَهُ فِي عَبْدٍ، فَكَانَ لَهُ مَالٌ يَبْلُغُ ثَمَنَ الْعَبْدِ، قُوِّمَ الْعَبْدُ قِيمَةَ عَدْلٍ فَأَعْطَى شُرَكَاءَهُ حِصَصَهُمْ وَعَتَقَ عَلَيْهِ، وَإِلاَّ فَقَدْ عَتَقَ مِنْهُ مَا عَتَقَ» [۳۳۶].

یعنی: «عبدالله بن عمربگوید: پیغمبر جگفت: کسى که عبد مشترکى داشته باشد و سهم خودش را از او آزاد نماید، چنانچه ثروتى داشته باشد که به اندازه قیمت آن عبد باشد، آن عبد را به قیمت عادلانه قیمت گذارى مى‌نماید و سهم باقى شریکانش را پرداخت مى‌کند و آن عبد به کلى آزاد مى‌گردد و اگر آن مرد به اندازه قیمت آن عبد ثروتمند نبود، تنها آن سهمى که دارد و قبلاً آن را آزاد ساخته است آزاد مى‌شود».

[۳۳۶] أخرجه البخاري في: ۴٩ كتاب العتق: ۴ باب إذا أعتق عبدا بين اثنين.