باب ۳۴: فضیلت جهاد در راه خدا و آمادگى براى رفتن به آن
۱۲۳٧- حدیث: «أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّس، قَالَ: قِيلَ يَا رَسُولَ اللهِ أَيُّ النَّاسِ أَفْضَلُ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ج: مُؤْمِنٌ يُجَاهِدُ فِي سَبِيلِ اللهِ بِنَفْسِهِ وَمَالِهِ قَالُوا: ثُمَّ مَنْ قَالَ: مُؤْمِنٌ فِي شِعْبٍ مِنَ الشِّعَابِ يَتَّقِي اللهَ وَيَدَعُ النَّاسَ مِنْ شَرِّهِ» [۶۲۶].
یعنی: «ابوسعید خدرىسگوید: گفتند: اى رسول خدا! چه کسى به نزد خدا از همه محترم‌تر است؟ فرمود: شخص باایمانى که با مال و جان خود در راه خدا جهاد مى‌کند، گفتند: بعد از او چه کسى از همه محترم‌تر است؟ فرمود: شخص باایمانى است که در درّه و جاى خلوتى به پرهیزگارى و عبادت مشغول است و مردم را از شرّ اذیت و آزار خود محفوظ مى‌دارد».
[۶۲۶] أخرجه البخاري في: ۵۶ كتاب الجهاد والسير: ۲ باب أفضل الناس مؤمن يجاهد بنفسه وماله في سبيل الله.