باب ۴: در مورد حرام بودن ظلم
۱۱۳۲-حدیث: «ابْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج، قَالَ: إِنَّ الْغَادِرَ يُنْصَبُ لَهُ لِوَاءٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَيُقَالُ: هذِهِ غَدْرَةُ فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ» [۵۲۱].
یعنی: «ابن عمربگوید: پیغمبر جگفت: در روز قیامت براى هر ظالمى پرچم و علامت مشخصى تعیین مى‌گردد (و براى مردم معلوم و مشخص مى‌شوند) و اعلام مى‌شود که این ظالم، فلان پسر فلان است».
۱۱۳۳-حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ، عَنِ النَّبِيِّ ج قَالَ: لِكُلِّ غَادِرٍ لِوَاءٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، يُنْصَبُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُعْرَفُ بِهِ» [۵۲۲].
یعنی: «عبدالله بن مسعودسگوید: پیغمبر جگفت: هر ظالمى در روز قیامت داراى پرچم و نشانه مشخصى است که به وسیله آن براى مردم معلوم و شناسایى مى‌شود».
[۵۲۱] أخرجه البخاري في: ٧۸ كتاب الأدب: ٩٩ باب ما يدعى الناس بآبائهم. [۵۲۲] أخرجه البخاري في: ۵۸ كتاب الجزية: ۲۲ باب إثم الغادر للبر والفاجر.