باب ٧۶: کلماتى که به هنگام مراجعت از سفر حج و غیر حج گفته مى‌شود
۸۵۱- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج، كَانَ إِذَا قَفَلَ مِنْ غَزْوٍ أَوْ حَجٍّ أَوْ عُمْرَةٍ يُكَبِّرُ عَلَى كُلِّ شَرَفٍ مِنَ الأَرْضِ ثَلاَثَ تَكْبِيرَاتٍ، ثُمَّ يَقُولُ: لاَ إِلهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ، آيِبُونَ تَائِبُونَ عَابِدُونَ، لِرَبِّنَا حَامِدُونَ، صَدَقَ اللهُ وَعْدَهُ، وَنَصَرَ عَبْدَهُ، وَهَزَمَ الأَحْزَابَ وَحْدَهُ» [۲۲۰].
یعنی: «عبدالله بن عمربگوید: پیغمبر جوقتى که از غزوه یا حج یا عمره بر مى‌گشت، به هر مکان مرتفع و بلندى از زمین که مى‌رسید، پس از سه بار تکبیر، مى‌گفت: هیچ معبود به حقّى جز ذات الله که بى‌همتا است وجود ندارد، ملک تنها از آن اوست، و سپاس و ستایش خاص او است، و او بر همه اشیاء توانا است، ما به سوى خدا بر مى‌گردیم و در پیشگاهش توبه مى‌کنیم و پروردگار خود را عبادت و ستایش مى‌نماییم، خداوند وعده خود را تحقق بخشیده و بنده خود را یارى داده است، و تنها او است که گروه‌هایى را که علیه اسلام جمع شده بودند شکست داده است».
[۲۲۰] أخرجه البخاري في: ۸۰ كتاب الدعوات: ۵۲ باب الدعاء إذا أراد سفرًا أو رجع.