باب ۳۵: بیان کشته شدن یک نفر توسط دیگرى و وارد شدن هر دو به بهشت
۱۲۳۸- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج، قَالَ: (يَضْحَكُ اللهُ إِلَى رَجُلَيْنِ يَقْتُلُ أَحَدُهُمَا الآخَرَ يَدْخُلاَنِ الْجَنَّةَ، يُقَاتِلُ هذَا فِي سَبِيلِ اللهِ فَيُقْتَلُ، ثُمَّ يَتُوبُ اللهُ عَلَى الْقَاتِلِ فَيُسْتَشْهَدُ)» [۶۲٧].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جفرمود: خداوند از رفتار و عمل دو نفر که با هم مى‌جنگند و یکى از آنان دیگرى را مى‌کشد، (ولى) هر دو به بهشت مى‌روند راضى و خشنود است، چون اوّلى که کشته مى‌شود، در راه خدا جنگینده است و به بهشت مى‌رود و دومى که قاتل است توبه مى‌کند و مسلمان مى‌شود و به شهادت مى‌رسد و خداوند او را مى‌بخشد و به بهشت مى‌رود».
[۶۲٧] أخرجه البخاري في: ۵۶ كتاب الجهاد والسير: ۲۸ باب الكافر يقتل المسلم ثم يسلم فيسدد بعد ويقتل.