باب ۱: مکروه است کسى که چیزى را به عنوان زکات یا نذر و یا هر خیر و احسان و هدیه و بخشش به کسى داده است آن را از او بازخرید کند
۱۰۴۵- حدیث: «عُمَرَس، قَالَ: حَمَلْتُ عَلَى فَرَسٍ فِي سَبِيلِ اللهِ، فَأَضَاعَهُ الَّذِي كَانَ عِنْدَهُ، فَأَرَدْت أَنْ أَشْتَرِيَهُ، وَظَنَنْتُ أَنَّهُ يَبِيعُهُ بِرخْصٍ، فَسَأَلْتُ النَّبِيَّ ج، فَقَالَ: لاَ تَشْتَرِ، وَلاَ تَعُدْ فِي صَدَقَتِكَ وَإِنْ أَعْطَاكَهُ بِدِرْهَمٍ، فَإِنَّ الْعَائِدَ فِي صَدَقَتِهِ كَالْعَائِدِ فِي قَيْئِهِ» [۴۳۱].
یعنی: «عمرسگوید: اسبم را در راه خدا به یکى از مجاهدین که اسبش را از دست داده بود بخشیدم، خواستم آن را از او بازخرید نمایم، چون فکر کردم آن را ارزان مى‌فروشد، موضوع را از پیغمبر جسؤال کردم، فرمود: «اگر به یک درهم آن را به شما بفروشد قبولش مکن، از احسانى که انجام داده‌اى پشیمان مشو، کسى که از صدقه و احسان خود پشیمان مى‌شود مانند کسى است که استفراغ مى‌کند و مجدّداً آن را مى‌بلعد».
۱۰۴۶- حدیث: «عَبْدِ اللهِ بْنِ عُمَرَ، أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ حَمَلَ عَلَى فَرَسٍ فِي سَبِيلِ اللهِ، فَوَجَدَهُ يُبَاعُ، فَأَرَادَ أَنْ يَبْتَاعَهُ، فَسَأَلَ رَسُولَ اللهِ ج، فَقَالَ: لاَ تَبْتَعْهُ وَلاَ تَعُدْ فِي صَدَقَتِكَ» [۴۳۲].
یعنی: «عبدالله بن عمربگوید: عمر بن خطاب اسبى را در راه خدا به یک نفر بخشیده بود بعداً دید که آن مرد اسب را مى‌فروشد، در این مورد از پیغمبر جپرسید، پیغمبر جگفت: آن را خریدارى مکن و از احسان و صدقه‌اى که انجام داده‌اى پشیمان مشو».
[۴۳۱] أخرجه البخاري في: ۲۴ كتاب الزكاة: ۵٩ باب هل يشتري صدقته. [۴۳۲] أخرجه البخاري في: ۵۶ كتاب الجهاد: ۱۱٩ باب الجعائل والحملان في السبيل.