باب ۶: اگر مردم شهر کالاى روستایى را به قیمت بیشترى براى او بفروشند حرام است
٩٧۳- حدیث: «ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: لاَ تَلَقَّوُا الرُّكْبَانَ وَلاَ يَبِيعُ حَاضِرٌ لِبَادٍ (قَالَ الرَّاوِي) فَقُلْتُ لاِبْنِ عَبَّاسٍ: مَا قَوْلُهُ لاَ يَبِيعُ حَاضِرٌ لِبَادٍ قَالَ: لاَ يَكُونُ لَهُ سِمْسَارًا» [۳۵۱].
یعنی: «ابن عباسبگوید: پیغمبر جگفت: نباید بر سر راه کسانى که از روستا متاع به شهر مى‌آورند ایستاد و متاع آنان را قبل از رسیدن به شهر خریدارى کرد، نباید افراد شهرى به مردم روستایى بگویند متاعت را پیش ما بگذارید تا به قیمت بیشترى براى شما بفروشیم».
راوى این حدیث گوید: از ابن عباس پرسیدم: منظور حضرت رسول از اینکه نباید افراد شهرى متاع را براى دهاتى بفروشند چیست؟ ابن عباس گفت: یعنى نباید به عنوان دلال آنان درآیند.
٩٧۴- حدیث: «أَنَسِ بْنِ مَالَكٍس، قَالَ: نُهِينَا أَنْ يَبِيعَ حَاضِرٌ لِبَادٍ» [۳۵۲].
یعنی: «انس بن مالکسگوید: از اینکه افراد شهر متاع را براى روستایى بفروشند منع شده است (یعنى دلالى شهرى براى روستایى حرام است).
[۳۵۱] أخرجه البخاري في: ۳۴ كتاب البيوع: ۶۸ باب هل يبيع حاضر لباد بغير أجر وهل يُعينُهُ أو ينصحه. [۳۵۲] أخرجه البخاري في: ۳۴ كتاب البيوع: ٧۰ باب لا يبيع حاضر لباد بالسمسرة.