باب ۶: نکاح شغار حرام و باطل است
۸٩۳- حدیث: «ابْنِ عُمَرَ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ ج نَهى عَنِ الشِّغَارِ الشِّغَارُ أَنْ يُزَوِّجَ الرَّجُلُ ابْنَتَهُ عَلَى أَنْ يُزَوِّجَهُ الآخَرُ ابْنَتَهُ، لَيْسَ بَيْنَهُمَا صَدَاقٌ» [۲۶۵].
یعنی: «ابن عمربگوید: پیغمبر جاز نکاح شغار نهى مى‌کرد. و نکاح الشغار این است که یک نفر دخترش را به ازدواج کسى درآورد و مهرش این باشد که آن شخص هم دخترش را در نکاح او درآورد، و مهریه‌اى در بین این دو ازدواج نباشد».
(در زمان جاهلیت این نوع ازدواج شایع بود، یک نفر به نفر دیگرى مى‌گفت: دخترم را به ازدواج شما در مى‌آورم به شرط آنکه مهریه و صداقش این باشد که شما هم دخترتان را به نکاح من درآورید، و مهر و صداقى که به دخترها تعلّق مى‌گیرد و حقّ آنان است در این نوع نکاح وجود نداشت، لذا اسلام این نوع نکاح را حرام و باطل اعلام نمود) [۲۶۶].
[۲۶۵] أخرجه البخاري في: ۶٧ كتاب النكاح: ۲٧ باب الشغار. [۲۶۶] شرح نووى بر مسلم، ج ٩، ص ۲۰۱.