باب ۸۸: مدینه فساد و شرارت را از خود به دور مى‌اندازد
۸٧۲- حدیث: «أَبِي هُرَيْرَةَس، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ ج: أُمِرْتُ بِقَرْيَةٍ تَأْكُلُ الْقُرَى، يَقُولُونَ يَثْرِبُ، وَهِيَ الْمَدِينَةُ تَنْفِي النَّاسَ كَمَا يَنْفِي الْكِيرُ خَبَثَ الْحَدِيدِ» [۲۴۲].
یعنی: «ابو هریرهسگوید: پیغمبر جگفت: خداوند به من دستور داد به شهرى هجرت نمایم که بر سایر شهرها غالب و پیروز مى‌شود، شهرى که عدّه‌اى از منافقین به آن مى‌گویند یثرب ولى اسم آن مدینه است. مدینه انسان‌هاى فاسد را از خود به دور مى‌نماید، آن‌ها را نابود مى‌سازد همانگونه که بخارى آهنگر زنگار و ناپاکى را از آهن بدور مى‌نماید».
۸٧۳- حدیث: «جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ، أَنَّ أَعْرَابِيًّا بَايَعَ رَسُولَ اللهِ ج عَلَى الإِسْلاَمِ، فَأَصَابَ الأَعْرَابِيَّ وَعْكٌ بِالْمَدِينَةِ، فَأَتَى الأَعْرَابِيُّ إِلَى رَسُولِ اللهِ ج، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللهِ أَقِلْنِي بَيْعَتِي، فَأَبى رَسُولُ اللهِ ج؛ ثُمَّ جَاءَهُ، فَقَالَ: أَقِلْنِي بَيْعَتِي، فَأَبى؛ ثُمَّ جَاءَهُ فَقَالَ: أَقِلْنِي بَيْعَتِي، فَأَبى؛ فَخَرَجَ الأَعْرَابِيُّ فَقَالَ رَسُولُ اللهِ ج: إِنَّمَا الْمَدِينَةُ كَالْكِيرِ تَنْفِي خَبَثَهَا وَيَنْصَعُ طِيبُهَا» [۲۴۳].
یعنی: «جابر بن عبدالله گوید: یک عرب بدوى با پیغمبر جبیعت نمود، که دین اسلام را به خوبى بپذیرد، این مرد در مدینه به تب مبتلا شد، پیش پیغمبر آمد، گفت: بیعتم را باطل کن، پیغمبر جاز فسخ بیعت او خوددارى کرد، بار دیگر آمد و گفت: بیعت مرا باطل کن، باز پیغمبر جاز فسخ بیعت او خوددارى نمود، و سومین بار که پیش پیغمبر آمد و گفت: بیعت مرا باطل بنما و پیغمبر از ابطال آن خوددارى کرد آن مرد بدوى از مدینه خارج شد، پیغمبر جگفت: مدینه مانند بخارى آهنگر است، کثافت را از خود به دور مى‌اندازد و پاک‌ها خالص مى‌مانند».
«وعك: تب».
۸٧۴- حدیث: «زَيْدِ بْنِ ثَابِتٍس، عَنِ النَّبِيِّ ج، قَالَ: إِنَّهَا طَيْبَةُ تَنْفِي الْخَبَثَ كَمَا تَنْفِي النَّارُ خَبَثَ الْفِضَّةِ» [۲۴۴].
یعنی: «زید بن ثابتسگوید: پیغمبر جگفت: مدینه پاک است و کثافت را از خود دور مى‌نماید همانگونه که آتش کثافت را از طلا دور مى‌سازد».
[۲۴۲] أخرجه البخاري في: ۲٩ كتاب فضائل المدينة: ۲ باب فضل المدينة وأنها تنفي الناس. [۲۴۳] أخرجه البخاري في: ٩۳ كتاب الأحكام: ۴٧ باب من بايع ثم استقال البيعة. [۲۴۴] أخرجه البخاري في: ۶۵ كتاب التفسير: ۴ سورة النساء: ۱۵ باب فما لكم في المنافقين فئتين.