درس ۱۱: آیۀ غسل
قوله تعالی:
﴿وَإِن كُنتُمۡ جُنُبٗا فَٱطَّهَّرُواْ﴾ گفته خداوند:
و اگر جنب شدید پس خوب پاک کنید خود را. شرح: گفتۀ خدای تعالی: ﴿وَإِن كُنتُمۡ جُنُبٗا﴾یعنی اگر به یکی از شما جنابتی باشد و آن عبارت از نزدیکی و مجامعت مرد است با همسرش گرچه انزال نشود و یا احتلام است به خروج منی، و یا به نظرکردن و یا مساس‌نمودن، خروج منی صورت بگیرد هم جنابت محسوب می‌شود.
و در جنابت، زن و مرد مساوی هستند. و قوله تعالی:﴿فَٱطَّهَّرُواْۚ﴾: یعنی غسل کنید، زیرا کسی که غسل نماید خوب پاک و تطهیر می‌شود. ترتیب غسل اینست که شخص برای رفع جنابت نیت کرده و دست‌ها را سه مرتبه شسته و عورت‌هایش را می‌شوید، سپس مثل وضوی نماز وضو می‌کند، بعداً موی‌های سرش را با آب خلال نموده و سه مرتبه می‌شوید، بعد داخل و خارج گوش‌ها را می‌شوید، سپس جانب راست بدنش را از سر تا قدم می‌شوید و سپس جانب چپ را همچنین.
راهنمائی‌هایی برای مربی:
۱- آیه را بخوان و تکرار کن تا تمامی مردان و زنان شنونده آن را حفظ کنند.
۲- مراد از گفته خدای تعالی: ﴿وَإِن كُنتُمۡ جُنُبٗا فَٱطَّهَّرُواْ﴾را برای شنوندگان بیان کن.
۳- آگاهشان گردان که زن و مرد در جنابت به احتلام و جماع مساوی هستند، همانطوری که مرد اگر در جامۀ خواب خود منی را دید جنب است، همان طور زنی که احتلام شده و آب ببند برایش غسل واجب است.
۴- آگاهشان کن که غسل‌کننده باید به قسمت‌هایی از بدن که به سهولت آب نمی‌رسد مثل ناف، زیر بغل و زیر زانو آب را برساند، زیرا تا وقتی که به تمام سطح جسم آب نرسد غسل تکمیل نمی‌شود.
۵- آگاهشان کن کسی ذکر خود را در هنگام غسل کردن با دست مس کند، لازم است که بعد از غسل مجدداً وضو نماید، زیرا مس ذکر بدون حایل، شکنندۀ وضو است نظر به حدیثی که وارد شده: «من مس ذکره فلا یصلی حتی یتوضأ» کسی که ذکرش را مس کند، نماز نخواند تا وضو نماید.
تبصره:
(در مذهب احناف مس ذکر اشکالی ندارد و اعاده وضو لازم نیست).