درس ۳: آیۀ رفتن به سوی تجارت و سود و ترک خطبه
قول الله ﻷ:
﴿وَإِذَا رَأَوۡاْ تِجَٰرَةً أَوۡ لَهۡوًا ٱنفَضُّوٓاْ إِلَيۡهَا وَتَرَكُوكَ قَآئِمٗاۚ قُلۡ مَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ مِّنَ ٱللَّهۡوِ وَمِنَ ٱلتِّجَٰرَةِۚ وَٱللَّهُ خَيۡرُ ٱلرَّٰزِقِينَ١١﴾[الجمعة: ۱۱]. فرمودۀ خداوند بزرگ:
(و هرگاه بهبینند تجارتی یا هوسرانی، بروند به سویش و بگذارند تو را ایستاده بگو: آنچه نزد خدا است بهتر است از هوسرانی و از تجارت و خدا بهترین روزیدهندگان است. شرح: فرمودۀ خدای تعالی: ﴿وَإِذَا رَأَوۡاْ تِجَٰرَةً أَوۡ لَهۡوًا﴾آن دسته مسلمانی که در نماز جمعه با تو در مسجد بودند، هنگامی که برای ایراد خطبه «برایشان» به پا خواستی و آنها کاروانی را که حامل کالاهای تجارتی و غذایی بوده و اطفال و بردگان پیرامون آن با شور و شعف جمع شده و با آوازخوانی و دفزنی چنانکه رسم دیرین جاهلیتشان پیش از اسلام بود، آن را استقبال مینمودند مشاهده کردند ﴿ٱنفَضُّوٓاْ إِلَيۡهَا﴾: به طرف کاروان رفته و تو را در حال خطبه با گروهی که ده الی دوازده نفر به شمول خلفای راشدین چهارگانه بود ترک نمودند و خداوند أاین خبر را برای سرزنش آن گروه بیان کرد، چه ایشان در حالی به سوی هوا و هوس و تجات به بیرون مسجد رو آوردند که رسول الله جمشغول ایراد خطبه بودند، لذا خداوند به پیامبرش دستور داد: تا اوشان را آگاه سازد که مزد و پاداش و روزی که نزد او تعالی است از هوسهای بیهوده و از تجارت بهتر است، تا اهمیت آن را درک نموده و چنان عملی را بار دیگر انجام ندهند و همچنین بدانند که تنها ذات الله أاست که بهترین روزیدهندگان است و با عبادت و نزدیکی به او و با دعا و توسل به حضرتش آن همه روزی با خیر و برکت را طلب نمایند.
راهنمائیهایی برای مربی:
۱- آیت را به طور زیبا بخوان تا شنوندگان آن را حفظ کنند.
۲- شرح را با آرامش جمله جمله بخوان و آنچه محتاج توضیح باشد بیان کن.
۳- به آنها تعلیم ده: که تجارت دوگونه است: ۱- تجارت دنیا. ۲- تجارت آخرت. تجارت دنیا نباید انسان را از عبادت خداوند که هدف زندگی و سرّ این وجود است بازدارد، اما تجارت آخرت اگر انسان را از دنیا بازدارد انسان ضرر نمیکند چه خداوند أمیفرماید: که آخرت از دنیا بهتر است و آنچه را که خداوند خیر گفته هیچ عاقلی شک نمیکند که آن بهتر است و شخص عاقل چیز بهتر را طلب میکند.
۴- به ایشان بگو: که دروازۀ لهو و لعب در اسلام بسته شده و بنیان و اساسش ویران گردیده است مگر سرگرمی و بازی با همسر و اطفال و مسابقه اسب دوانی و تیراندازی و آموزش اسلحه و وسایل جهاد که جواز دارد.