درس های روزانه

درس ۱٩: آیۀ اهل ایمان و استقامت

قوله تعالی:

﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ ثُمَّ ٱسۡتَقَٰمُواْ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ١٣ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ خَٰلِدِينَ فِيهَا جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ١٤﴾[الأحقاف: ۱۳-۱۴]. فرمودۀ خدای تعالی:

(۱۳) آنان که گفتند پروردگار ما خدا است پس استقامت ورزیدند نیست ترسی برایشان و نه اندوهگین می‌شوند.

(۱۴) آنان‌اند یاران جنت جاودان در آن پاداشی برابر آنچه بودند می‌کردند. شرح: فرمودۀ خدای تعالی:﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ﴾یعنی: کسانی که با بیان لا اله الا الله و محمد رسول الله بر یگانگی ذات الله أو رسالت حضرت محمد رسول الله جشهادت دادند «ثم استقاموا» «سپس استقامت و پایداری ورزیدند»، و در برابر امر خدا و رسول مرتکب کفر و شرک و فساد نگردیدند، و در آنچه که توان و قدرت‌شان بود از اطاعت خداوند أو رسول الله جبیرون نشدند. و گفته خداوند أ﴿فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ﴾در این آیه خدای تعالی از مؤمنان و کسانی که بر طاعات استقامت ورزیدند، ترس را دور می‌نماید ترسی که غیر مؤمنان دارند. و حزن لازمۀ اهل شرک و عصیان است در دنیا و در قبر و در آخرت. و فرمودۀ خداوند أ: ﴿أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ﴾«آن گروه که به اثر اعمال صالح و ایمان، نیکو و پاک گردیده‌اند، اهل جنت‌اند که به صورت ابدی از آن دور و جدا نمی‌شوند». ﴿جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ﴾پاداش می‌دهد اوشان را به خاطر ایمان و استقامت‌شان بر راه حق که همانا اسلام است، پاداشی که سبب نجات از دوزخ و جاویدماندن در بهشتی که سرای ابرار و نیکان است.

راهنمائی‌هایی برای مربی:

۱- هردو آیت را به آرامش و ترتیل بخوان و شنوندگان آهسته با تو تکرار کنند تا ببینی که اکثرشان آن را حفظ نموده‌اند.

۲- شرح را جمله جمله بخوان و آنچه که فهمش برایشان مشکل است به زبان عامیانه بیان کن.

۳- تعلیم‌شان ده که استقامت بر طاعت خدا و رسول جمحتاج به مراقبت و حفظ خدایتعالی و مبارزه‌کردن با نفس و یادآوری وعده و وعید خداوند است در همه اوقات.

۴- برایشان فضیلت آشکار نمودن توحید را از گفته‌شان ربنا الله بیان کن و همچنین فضیلت استقامت را که در وصف آن گفته شده که استقامت از هزار کرامت بهتر است.

۵- آگاه‌شان گردان که آنچه میان برادران مسلمان مروج گردیده که کلمۀ التزام را به جای کلمۀ استقامت به کار می‌گیرند، باطل و نادرست است زیرا کلمۀ التزام در تمام امور حق و باطل به کار می‌رود، ولی کلمۀ استقامت خاص در طاعت خدا و رسول به کار گرفته می‌شود.