درس های روزانه

درس ۱٧: آیۀ طلاق قبل از آمیزش جنسی

قول الله ﻷ:

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَكَحۡتُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمۡ عَلَيۡهِنَّ مِنۡ عِدَّةٖ تَعۡتَدُّونَهَاۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا٤٩﴾[الأحزاب: ۴٩]. گفتۀ خداوند بزرگ:

(۴٩) ای مؤمنان! هرگاه به نکاح گرفتید زنان مؤمنه را، سپس طلاق‌شان دادید پیش از این که بدیشان نزدیکی کنید، پس نیست شما را برایشان عده‌ای که در انتظارش بنشینید پس متعه بدیشان بدهید و رهائیشان کنید رهائی نیکو. شرح: فرمودۀ خداوند بزرگ: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَكَحۡتُمُ﴾یعنی هرگاه زنان مؤمنه را نکاح گرفتید در اینجا به مؤمنه قید شده زیرا نکاح زنان کافره برای مسلمین جواز ندارد فرمودۀ خداوند: ﴿ثُمَّ طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ﴾یعنی آن‌ها را قبل از جماع طلاق گفتید: پس بر شما عده واجب نیست، زیرا عده از جهت پاکی رحم است و رحم زنی که به او آمیزش یا خلوت نشده پاک است و دلیلی بر عده باقی نمی‌ماند، لذا خداوند می‌فرماید: ﴿فَمَا لَكُمۡ عَلَيۡهِنَّ مِنۡ عِدَّةٖ تَعۡتَدُّونَهَاۖ﴾یعنی شما را بر این زنان حق عده نیست که آن را به انتظار بنشینید و فرمودۀ خداوند: ﴿فَمَتِّعُوهُنَّ﴾یعنی برای این نوع مطلقه‌های پیش از خلوت و جماع متعه بدهید. متعه چیزی است که برای زن داده شود مانند لباس، پول نقد، مرکب و یا چیزی دیگر و دادن این متعه واجب است، زیرا اینگونه زنان مطلقه مهر ندارند و در هنگام عقد مهر تعیین نکرده‌اند، اما در صورتی که مهر تعیین شده باشد باید نصف آن برای زن پرداخت گردد، مگر این که زن ببخشد و از حق خود به رضا و رغبت گذشت کند ﴿وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا﴾یعنی زنان را بعد از طلاق ببدی یاد نکنید نه به زبان و نه به دست به ایشان ضرری نرسانید.

راهنمائی‌هایی برای مربی:

۱- آیت را بخوان و شنوندگان نیز آهسته بخوانند تا آن را حفظ کنند یا نزدیک به حفظ گردند.

۲- شرح را واضح بخوان و تفسیر کن تا معانی آن دانسته شود.

۳- به آن‌ها بفهمان: که برای زن بعد از خلوت مهر کامل است و پیش از خلوت اگر مهری تعیین شده باشد نصف مهر و اگر مهر تعیین نشده باشد متعه است.

۴- به آن‌ها تعلیم ده: که از تربیت مسلمان آنست که دیگری را به بدی یاد نکند، گرچه به او بدی کرده باشد، چنانکه خداوند در بارۀ زنان مطلقه فرمود: ﴿وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا﴾آن‌ها را به طور پسندیده رها کنید، یعنی ایشان را بگذارید تا به خانوادۀ خود بپیوندند و هیچ ضرر و زیانی به ایشان نرسانید.