درس های روزانه

درس ٩: آیۀ یا أیتها النفس المطمئنه

قال سبحانه وتعالی:

﴿يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ٢٧ ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ٢٨ فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي٢٩ وَٱدۡخُلِي جَنَّتِي٣٠﴾[الفجر: ۲٧-۳۰]. فرمودۀ خداوند بزرگ:

(۲٧) ای نفس آرام‌گیرنده (۲۸) به جوار پروردگارت بازگرد خوشنود و خوشنود شده (۲٩) پس درآی در بندگانم و درآی در بهشت من. شرح: فرمودۀ خدای بزرگ: ﴿يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ٢٧﴾این ندا از طرف فرشتگان رحمت است که برای قبض ارواح بندگان نیکوکار خداوند حاضر می‌شوند و برای نفسی که آرام‌گیرنده به ایمان و کردار شایسته است، بعد از قبض روح می‌گویند و او را به وعدۀ راست الهی مژده می‌دهند که: ﴿ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ﴾یعنی به جوار پروردگار خود بازگرد، زیرا ارواح پیش از آن که فرته در گوشت پارۀ که در رحم قرار داد بدمد، در جوار پروردگار خود جای داشتند. و این بهترین بشارت است که ارواح بندگان صالح خداوند آن را دریافت می‌کنند. این بشارت بار دیگر که ارواح از جوار پروردگار نزول کنند و در صحرای محشر به پیکرهای جدیدشان داخل گردند، از طرف فرشتگان به ایشان گفته می‌شود: که ای نفس: آرام‌گیرنده به سوی پروردگارت بازگرد تا برای همیشه در جوار کریم او جای گیری. و فرموده خدای تعالی: ﴿رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ﴾یعنی به جوار خداوندت در حالی که تو به آنچه برایت از نعمت بخشیده و آماده کرده است خوشنود هستی، و او نیز از کردار پسندیده‌ات راضی و خوشنود است پس غمگین مباش و بیم مکن. این فرمودۀ خدای تعالی: ﴿فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي٢٩﴾یعنی در میان بندگان شایسته‌ام درآی که با ایشان زندگی کنی ﴿وَٱدۡخُلِي جَنَّتِي٣٠﴾ به جنتم داخل شو که در آنجا نعمت‌های جاوید و خوشنودی پروردگار بزرگ است.

راهنمائی‌هایی برای مربی:

۱- آیات را به خوبی و تکرار کن تا بدانی که اکثر شنوندگان آن را یاد گرفته‌اند.

۲- شرح را جمله جمله به آرامی بخوان و معنی هریک را واضح بیان کن.

۳- آن‌ها را آگاه کن: که این بشارت بزرگ ثمرۀ ایمان صادق و کردار شایسته ایست که از شرک و گناهان کبیره خالی باشد، و باید این مقام را به صداقت در ایمان و کردار پسندیدۀ خود طلب کنند و خود را از شرک کوچک و بزرگ، پوشیده یا آشکار دور گردانیده و از اعمال زشت و نامشروع پرهیز کرده از برپای‌داشتن نماز و تلاوت قرآن مجید در این راه کمک بگیرند.

۴- به آن‌ها تعلیم ده: که این مقام را از خداوند بخواهند و پیوسته این دعا را بخوانند: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ نَفْسًا بِكَ مُطْمَئِنَّةً، تُؤْمِنُ بِلِقَائِكَ، وَتَرْضَى بِقَضَائِكَ، وَتَقْنَعُ بِعَطَائِكَ»: «خداوندا! از تو می‌خواهم نفسی که به تو آرام گیرد و به ملاقات با تو ایمان داشته باشد، از قضای تو راضی و به بخشش تو قناعت کند».