خطبه‌ی دوم:
ستایش از آن خداوند است برای احسان و نیکی وی، و شکر و سپاس از آن او است برای توفیق و منت وی. و گواهی می‌دهم که معبودی به حق نیست جز الله که واحد و بی‌شریک است و گواهی می‌دهم که پیامبر و سرور ما محمد، بنده و پیامبر او و دعوتگر بسوی رضوان وی است... درود و سلام بسیار خداوند بر وی و بر اهل بیت و اصحاب وی باد...
اما بعد، ای مسلمانان تقوای خداوند را پیشه ساخته و او را مراقب خود بدانید و از او اطاعت کرده و معصیت وی را نکنید...
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِۦ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسۡلِمُونَ ١٠٢﴾ [آل‌عمران: ١٠٢].
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید تقوای الله را آنگونه که شایسته‌ی تقوای وی است پیشه سازید و نمیرید مگر در حالی که مسلمانید».
ای مسلمانان... کسی که وقار و عظمت و جلال خداوند بر قلبش چیره شده باشد بر انجام معصیت خداوند جرات نخواهد یافت و پا به سوی معصیت او دراز نخواهد کرد...
کسی که امر و دستور خداوند برایش بی‌ارزش است و معصیتش را می‌کند و حق او برایش مهم نیست و آن را ضایع می‌سازد و هوای نفس خود را بر طاعت خداوند مقدم می‌دارد و دنیا را بر رضایت او ترجیح می‌دهد، چگونه ممکن است چنین کسی قدر خداوند را به جای آورد و احترام او را آنگونه که شایسته است نگه دارد؟
آنکه از مردم خجالت می‌کشد اما در برابر خداوند حیا نمی‌کند و از نگاه مخلوق می‌ترسد اما نگاه خداوند را کوچک می‌شمارد و از مردم می‌ترسد اما از خداوند هراسی ندارد و در معصیت خداوند از مخلوق اطاعت می‌کند... خداوندی که جز او کسی دیگر شایسته‌ی کمال و بزرگداشت و خداوندی نیست...
آنکه پروردگارش را به خشم آورده، پروردگاری که بدیلی ندارد و هیچ نیرو قدرتی نیست مگر از او، چنین نشخصی چگونه رستگار خواهد شد و به چه چیز امید خواهد داشت؟ حتی اگر این بنده قوی و ثروتمند باشد این چه سودی برای او خواه داشت؟ عزت تنها از آن متقیان است و هرکه خداوند را شناخت و این شناخت به او سودی نرساند واقعا بدبخت است...
﴿وَمَنۡ أَعۡرَضَ عَن ذِكۡرِي فَإِنَّ لَهُۥ مَعِيشَةٗ ضَنكٗا وَنَحۡشُرُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَعۡمَىٰ ١٢٤ قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرۡتَنِيٓ أَعۡمَىٰ وَقَدۡ كُنتُ بَصِيرٗا ١٢٥ قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتۡكَ ءَايَٰتُنَا فَنَسِيتَهَاۖ وَكَذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمَ تُنسَىٰ ١٢٦ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَنۡ أَسۡرَفَ وَلَمۡ يُؤۡمِنۢ بَِٔايَٰتِ رَبِّهِۦۚ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبۡقَىٰٓ ١٢٧﴾ [طه: ١٢٤-١٢٧].
«و هركس از ياد من روی گرداند در حقيقت زندگى تنگ [و سختى] خواهد داشت و روز رستاخيز او را کور محشور مىكنيم (١٢٤) مىگويد پروردگارا چرا مرا نابينا محشور كردى با آنكه [در دنیا] بينا بودم (١٢٥) مىفرمايد همان طور كه نشانههاى ما بر تو آمد و آن را به فراموشى سپردى امروز همان گونه فراموش مىشوى (١٢٦) و اين گونه هركه را به افراط گراييده و به نشانههاى پروردگارش نگرويده است سزا مىدهيم و قطعا شكنجه‌ی آخرت سختتر و پايدارتر است».
سپس بدانید که خداوند شما را به کاری دستور داده که اول خود و سپس ملائکه آن را انجام داده‌اند و فرموده است:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا ٥٦﴾ [الأحزاب: ٥٦].
«همانا الله وملائکه‌اش بر پیامبر درود می‌فرستند. ای کسانی که ایمان آورده‌اید بر او درود و سلام فرستید».
خداوندا بر پیامبر و سرور ما محمد آن رحمت بشارت‌دهنده و هشداردهنده و شفاعت کننده‌ای که شفاعتش به اذن خداوند پذیرفته خواهد شد درود و سلام فرست... و راضی و خشنود باش از همه‌ی اهل بیت و اصحاب وی و همچنین از ما با رحمت و بخشش و کرم خویش ای کریم و ای وهاب.
خداوندا ما را در سرزمین‌هایمان ایمن گردان و مسئولان ما را صالح گردان. خداوندا اسلام و مسلمانان را عزت ده، خداوندا اسلام و مسلمانان را عزت ده و دشمنان دین را نابود گردان و شر نیرنگبازان و تجاوز دشمنان را از سر ما کوتاه گردان.
خداوندا بیماران ما را شفا ده، خداوندا بیماران ما را شفا ده، خدوندا بیماران ما را شفا ده و اسیران ما را آزاد گردان و مردگان ما را مورد رحمت قرار ده و ما را بر دشمنانمان پیروز گردان.
خداوندا برادران ما را در فلسطین یاری کن و محاصره‌ی برادران ما را در غزه پایان ده، خداوندا محاصره‌ی برادران و خواهران ما را در غزه پایان ده، خدایا محاصره‌ی آنان را پایان ده و آنان را بر دشمنانشان پیروز گردان.
خداوندا مسجد الاقصی را از ناپاکی صهونیست‌ها پاک گردان...
خداوندا ما را باران ارزانی دار، خداوندا باران را بر ما فرو ریز و ما را از نومیدان مگردان، خداوندا باران را بر ما نازل کن و ما را از نا امیدان قرار مده... خداوندا بر ما بارانی پرسود و پی در پی و فراگیر و پربرکت و سودرسان و بی‌ضرر فرو ببار.
خداوندا ما بندگانی از بندگان توایم پس به علت گناهانمان فضل و بخشش خود را از ما دریغ مکن. خداوندا با فضل و احسانت ما را مورد بخشش و فضل خویش قرار ده و با باران و فضل خویش بر ما منت گذار.
ای بندگان خداوند، «همانا خداوند به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان دستور داده و از فحشا و منکر و تجاوز باز داشته است. او شما را چنین موعظه می‌کند تا آنکه پند گیرید» [النحل: ٩٠].
پس خداوند بزرگ را یاد کنید تا شما را یاد کند و او را برای نعمت‌هایش شکر گویید تا شما را افزون دهد «و همانا یاد الله بزرگ‌تر است و الله به آنچه می‌کنید آگاه است» [العنکبوت: ٤٥].