خطبه‌ی اول:
ستایش از آن الله است، ستایش از آن الله است که ما را به سوی اسلام هدایت نمود و اگر هدایت او نبود ممکن نبود که راه هدایت را بیابیم... او را برای نعمت‌هایش شکر می‌گوییم و او را برای آنچه قضا نموده ستایش می‌کنیم...
و گواهی می‌دهم که معبودی به حق نیست جز الله که همانند و همتایی ندارد و گواهی می‌دهم که محمد، بنده و پیامبر اوست که در توارات و انجیل یاد شده است... درود و سلام و برکات خداوند بر او و بر اهل بیت و یاران بزرگوار وی و بر همه‌ی آنانی باد که بر راه آنان روند و روش آنان را در پی گیرند.
اما بعد... ای بندگان خداوند از وارد شدن به دریای شهوات برحذر باشید و آرامش این دریا شما را فریب ندهد، در ساحل بمانید... قلعه‌ی تقوا را رها نکنید که مجازات، بس تلخ است و بدانید که دنیا، همه‌ی آن با همه‌ی شرف و عظمتی که دارد چیزی نیست جز نیازهای بدن، نیاز شکم و دیگر نیازهایی که هر جنبنده‌ای دارد، پس تقوای الله را پیشه سازید و شیطان فریبنده شما را نفریبد و بدانید که اگر بنده‌ای به سوی رضوان خداوندی و بهشت رهسپار شود همه‌ی بلاهایی که در این دنیا به او رسیده است هیچ زیانی برای او نخواهد داشت و بنده‌ای که به سوی خشم خداوندی و آتش جهنم رهسپار شده است نیز همه‌ی خوشی‌هایی که در این دنیا بر او رفته است هیچ سودی برایش نخواهد داشت، گو اینکه همه‌ی آنچه در این دنیا بر او گذشته است «هیچ» بوده است:
﴿... فَمَن زُحۡزِحَ عَنِ ٱلنَّارِ وَأُدۡخِلَ ٱلۡجَنَّةَ فَقَدۡ فَازَۗ وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ ١٨٥﴾ [آل عمران: ١٨٥].
«...پس هركه را از آتش به دور دارند و در بهشت درآورند قطعا كامياب شده است و زندگى دنيا جز مايه‌ی فريب نيست».
ای مومنان: دوستی شهوت‌ها برای مردم زیبا گردانده شده و آنان به مقتضای فطرت و غریزه به آن گرایش دارند. اسلام نیز هیچ‌یک از خوشی‌های پاک زندگی را حرام نکرده است بلکه آن‌را تهذیب و پیرایش کرده و و پاک گردانده، و آمده است تا انسان را از وارد شدن به مرداب ناپاکی‌ها و آنچه به زیان دین و دنیای اوست باز دارد و در واقع اسلام پیروان خود را از چیزی باز نداشته مگر آنکه در مقابل چیز دیگری از پاکی‌ها را که منافع آنان را محقق می‌سازد برای آنان مباح گردانده است.
اما با وجود بسیار بودن ابواب مباحات و گسترده بودن چیزهای حلال، گروهی از مردم اصرار بر زیر پا نهادن مرزهای خداوندی و تجاوز دیوارهای پاکی و فضیلت دارند... این دسته از مردم همانطور که پروانه‌ها برای افتادن در آتش عجله دارند برای افتادن در شهوت‌ها حریصند گو اینکه همانانی هستند که رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ در این حدیث بیان می‌کند که:
«مثال من به مانند مردی است که آتشی افروخت، پس هنگامی که این آتش افروخته شد پروانه‌ها و حشرات شروع به افتادن در آن کردند؛ آن مرد سعی در نگه داشتن آن‌ها از افتادن در آتش می‌کند اما آن‌ها از دستش در رفته و در آتش می‌افتند. ـ پس رسول خدا فرمودند - پس از این به مانند مثل من و شماست... من شما را گرفته‌ام که در آتش نیفتید ـ و می‌گویم: ـ از آتش دور شوید... از آتش دور شوید... اما شما از دست من در می‌روید و وارد آن می‌شوید».
بندگان خداوند... ای مومنان... در سیاق سخنمان درباره‌ی شهوات این سخن پروردگار را ذکر می‌کنم آنجا که می‌فرماید:
﴿وَٱللَّهُ يُرِيدُ أَن يَتُوبَ عَلَيۡكُمۡ وَيُرِيدُ ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلشَّهَوَٰتِ أَن تَمِيلُواْ مَيۡلًا عَظِيمٗا ٢٧ يُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُخَفِّفَ عَنكُمۡۚ وَخُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ ضَعِيفٗا ٢٨﴾ [النساء: ٢٧-٢٨].
«الله مىخواهد تا بر شما ببخشايد و كسانى كه از خواستهها [ى نفسانى] پيروى مىكنند مىخواهند شما دستخوش انحرافى بزرگ شويد (٢٧) الله مىخواهد تا بارتان را سبک گرداند و [مىداند كه] انسان ضعیف آفريده شده است».
خداوند می‌خواهد بر بندگانش که از قدرت شهوت رنج می‌برند آسان بگیرد و برای همین شریعت اسلام فرصت‌های گمراهی را کم کرده و انسان را از عوامل فتنه دور داشته و اسباب فتنه و شعله‌ور شدن شهوت‌ها را قطع کرده است و موانع را از سر راه لذت‌های مشروع برداشته است تا آنکه نیروی بشر در دیگر عرصه‌های مهم زندگی نیز صرف شده و تنها در راه لبیک گفتن به ندای شهوات صرف نگردد.
همچنین اسلام پیروان خود را به شریعت پاک فرا خوانده است؛ این دین از کسی که توانایی ازدواج را دارد خواسته است که ازدواج کند و از زیاده‌روی در مهریه نهی نموده و کسانی را که توانایی ازدواج ندارند امر به عفاف نموده تا آنکه خداوند آنان را از فضل خود بی‌نیاز سازد ووعده داده هرکه عفت پیشه سازد را عفیف سازد و هرکه قصد ازدواج دارد را کمک کند و کارهایی را که باعث فرو نشاندن شهوت میشود مانند روزه و کم‌خوردن را مستحب گردانده است.
همچنین تحریک کننده‌های زنا ـ یعنی خمر و آلات موسیقی ـ را حرام گردانده و از سر کشیدن به داخل خانه‌ها نهی نموده و دستور به اجازه خواستن برای ورود به آن داده و فرو هشتن چشم را واجب ساخته و زنان را از ظاهر ساختن زینت خویش برای بیگانگان و سخن گفنتن با ناز و ادا نهی نموده است تا مریض‌دلان در آنان طمع نورزند و همچنین بی‌حجابی و تبرج را حرام گردانده است. خداوند متعال می‌فرماید:
﴿... وَلَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ ٱلۡأُولَىٰۖ...﴾ [الأحزاب: ٣٣].
«... و مانند روزگار جاهليت قديم زينتهاى خود را آشكار مكنيد...».
و باز فرموده است:
﴿...وَإِذَا سَأَلۡتُمُوهُنَّ مَتَٰعٗا فَسَۡٔلُوهُنَّ مِن وَرَآءِ حِجَابٖۚ ذَٰلِكُمۡ أَطۡهَرُ لِقُلُوبِكُمۡ وَقُلُوبِهِنَّۚ...﴾ [الأحزاب: ٥٣].
«... و چون از زنان [پيامبر] چيزى خواستيد از پشت پرده از آنان بخواهيد اين براى دل‌هاى شما و دل‌هاى آنان پاكيزهتر است...».
پس شایسته نیست کسی چیزی غیر از آنچه خداوند فرموده است بگوید... کسی نگوید که باز کردن در شهوات و اختلاط بین دختران و پسران و آسان گرفتن در سخن گفتن میان آن‌ها و دیدار و نشستن با یکدیگر و با هم بودن آنان در هنگام کار و تحصیل برای قلب آنان بهتر است و باعث عفیف شدن آن‌ها میشود و غریزه‌ی سرکوب شده را آزاد کرده و احساسات آن‌ها را رقیق می‌گرداند!
و بدانید هنگامی که خالق چیزی می‌گوید و مخلوق چیزی دیگر، سخن، سخن خداوند است و دیگر سخنان بی‌ارزش است و خداوند است که حق را می‌گوید و اوست که به راه راست هدایت می‌کند.
همچنین اسلام از خلوت کردن با زن بیگانه نهی نموده. رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «هیچ مردی با زنی بیگانه خلوت نمی‌کند مگر آنکه شیطان نفر سوم آن‌هاست».
همچنین برای زنان شرط کرده است که در سفر طولانی به همراه محرم باشند و برای آن‌ها حرام گردانده که در هنگام خروج از خانه از عطر استفاده کنند. رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «خر زنی که از عطر استفاده کند و از خانه خارج شود و سپس از کنار گروهی از مردان عبور کند به طوری که بوی عطر او را حس کنند به مانند این است که زناکار باشد»...
و از این نهی نموده است که زنان روابط زناشویی خود را برای زنان دیگر تعریف کنند و از منتشر نمودن فحشا در میان مومنان نهی کرده و کسانی را که چنین کنند در دنیا و آخرت وعده‌ی عذاب دردناک داده است.
همچنین خداوند متعال از نزدیک شدن به زنا نهی کرده و مجازات فاعل آن را اگر متاهل باشد را «رجم» قرار داده است و برای زناکار مجرد صد ضربه شلاق و یک سال تبعید را به عنوان مجازات تعیین نموده و فرموده است:
﴿... وَلَا تَأۡخُذۡكُم بِهِمَا رَأۡفَةٞ فِي دِينِ ٱللَّهِ إِن كُنتُمۡ تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۖ وَلۡيَشۡهَدۡ عَذَابَهُمَا طَآئِفَةٞ مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٢﴾ [النور: ٢].
«اگر به الله و روز بازپسين ايمان داريد در [كار] دين خدا نسبت به آن دو دلسوزى نكنيد و بايد گروهى از مؤمنان در كيفر آن دو حضور يابند».
و رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «زناکار در حالی که زنا می‌کند مومن نیست» و فرموده است: «هنگامی که شخص زنا می‌کند ایمانش از او خارج میشود گو اینکه سایه‌ای باشد پس هنگامی که دست از زنا بکشد (یعنی از آن توبه کند) ایمانش به او بر می‌گردد».
و همچنین رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ از حال زناکاران در برزخ خبر داده است که آنان در سوراخی هستند به مانند تنور که بالای آن تنگ و زیر آن وسیع است و در حالی که زناکاران در آن برهنه‌اند زیر آنان آتش افروخته میشود و همین که آتش آن افروخته شد به بالای آن تنور می‌آیند تا آنکه نزدیک خارج شدن از آن می‌شوند اما همین که نزدیک به خارج شدن از آن می‌شوند آتش آن فرو می‌نشیند و به داخل آن باز می‌گردند و این عذاب تا روز قیامت بر آنان تکرار میشود و سپس به عذابی شدیدتر منتقل می‌شوند و چنین است سخن خداوند متعال که می‌فرماید:
﴿وَٱلَّذِينَ لَا يَدۡعُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ وَلَا يَقۡتُلُونَ ٱلنَّفۡسَ ٱلَّتِي حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَا يَزۡنُونَۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ يَلۡقَ أَثَامٗا ٦٨ يُضَٰعَفۡ لَهُ ٱلۡعَذَابُ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَيَخۡلُدۡ فِيهِۦ مُهَانًا ٦٩﴾ [الفرقان: ٦٨-٦٩].
«و كسانىاند كه با الله معبودى ديگر نمىخوانند و كسى را كه الله [خونش را] حرام كرده است جز به حق نمىكشند و زنا نمىكنند و هركس اين‌ها را انجام دهد سزايش را دريافتخواهد كرد (٦٨) براى او در روز قيامت عذاب دو چندان مىشود و تا ابد در آن خوار مىماند».
آیا پس از این هشدار شدید، هیچ کسی که به الله و روز قیامت ایمان دارد رو به زنا خواهد آورد در حالی که از وعید خداوندی آگاه است؟ و آیا ممکن است پس از شنیدن آنچه خداوند برای مرتکب زنا در آخرت مهیا کرده است حتی یک قدم در این راه بردارد؟!
بندگان خداوند، ای مومنان: این دین بزرگ نمی‌خواهد پیروان خود را در معرض فتنه قرار دهد و پس از آن آن‌ها را مکلف به کنترل خود نماید... این دین، دینی است که پیش از رخ دادن گناه و واجب شدن مجازات، سعی در پیشگیری از آن دارد... این دینی است که سعی در حفظ نمودن وجدان و احساسات و اعضای بدن دارد و خداوند از هر کس دیگری به آفریدگان خود آگاهتر و داناتر است...
در سایه‌ی این وصیت خداوندی است که انسان‌ها در فضایی ایمن و پاک زندگی می‌کنند و زن بر شوهرش ایمن شده و شوهر نسبت به همسرش احساس امنیت می‌کند و همه‌ی جامعه امنیت قلبی را به دست خواهند آورد... آنجا که نه فحشایی گسترش می‌یابد و نه تحریک کننده‌ای وجود دارد و نه فتنه‌ای سر بر می‌آورد و نه خودنمایی و تبرج انتشار می‌یابد و شهوات بر حرمت‌ها غالب نمی‌شود.
برپایی نظام خانواده و استقرار جامعه با وجود مرداب فحشاهای پنهان و آشکار امکان پذیر نیست و اگر غریزه تحریک شود دیگر نه قلبی آرام خواهد شد و نه هیچ خانه‌ای روی آرامش خواهد دید و نه هیچ ناموسی در امان خواهد ماند و نه هیچ خانواده‌ای... آنگاه یا خیانت‌های پی در پی خواهد بود و یا غریزه‌های سرکوب شده و درون‌های بیمار و نگرانی و ناآرامی و این همان چیزی است که خداوند نسبت به آن هشدار داده است...
خداوند نسبت به همان چیزی هشدار داده که اصحاب شهوات به وسیله‌ی نوشته و عکس و داستان و فیلم به دنبال آنند...
گسترش فحشا و تحریک غرایز اساس هر شر و بلا و از بزرگ‌ترین اسباب نزول مجازات عمومی و از بزرگ‌ترین اسباب فساد امور مردم و جامعه است. امت‌ها از پی این بلا چیزی به دست نیاورده‌اند جز ویرانی درون و اخلاق و ناپاکی جامعه و سست شدن اساس خانواده و در هم کوبیده شدن انسان و اگر انسان ویران گردید دیگر تنها با وجود کارخانه‌ها و تولید، تمدنی وجود نخواهد داشت.
پس ای مردم، از خردمندان امت، ای دعوتگران و ای اولیای امور... این هشداری است پیش از وقوع فاجعه... آمارها وحشتناک و نگران کننده است... صدای ناله‌ی فضیلت و عفت می‌آید... میانگین خیانت‌های خانوادگی و تجاوز و انحرافات جنسی رو به افزایش است...
انحرافات اخلاقی که در گذشته در نهان رخ می‌داد هم اکنون در خانه‌ها و از طریق شبکه‌ها و کانال‌ها به نمایش گذاشته میشود و حتی در برخی از کشورها قانونی شده است و هم اکنون در برخی از کنفرانس‌های جهانی به سوی آن دعوت داده میشود همانطور که به سوی نماز فراخوانده میشود!
خداوند غیرتمند میشود و غیرت او آن است که بنده‌اش دچار زنا شود، وسنت‌های خداوندی با کسی شوخی ندارد و هر گاه زنا در قومی علنی شد خداوند دستور به نابودی آن می‌دهد و هرگاه قومی زنا را علنی ساختند خداوند آنان را گرفتار بیماری‌های واگیر و دردهایی خواهد کرد در گذشتگان نبوده است.
خداوند متعال فضیلت را حفظ کرده است و اگر امت مسلمان به نصیحت‌های قرآن عمل می‌نمود هرگز جوانان آن از سرکوب غریزه رنج نمی‌بردند و مشکلاتی که اکنون رخ داده است پیش نمی‌آمد:
﴿وَٱللَّهُ يُرِيدُ أَن يَتُوبَ عَلَيۡكُمۡ وَيُرِيدُ ٱلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ ٱلشَّهَوَٰتِ أَن تَمِيلُواْ مَيۡلًا عَظِيمٗا ٢٧ يُرِيدُ ٱللَّهُ أَن يُخَفِّفَ عَنكُمۡۚ وَخُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ ضَعِيفٗا ٢٨﴾ [النساء: ٢٧-٢٨].
«الله مىخواهد تا بر شما ببخشايد و كسانى كه از خواستهها [ى نفسانى] پيروى مىكنند مىخواهند شما دستخوش انحرافى بزرگ شويد (٢٧) الله مىخواهد تا بارتان را سبک گرداند و [مىداند كه] انسان ناتوان آفريده شده است».
طاووس می‌گوید: «یعنی اگر نگاهش به زنان بیفتد نمی‌تواند خویشتنداری کند»
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱسۡتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمۡ لِمَا يُحۡيِيكُمۡۖ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَحُولُ بَيۡنَ ٱلۡمَرۡءِ وَقَلۡبِهِۦ وَأَنَّهُۥٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ ٢٤ وَٱتَّقُواْ فِتۡنَةٗ لَّا تُصِيبَنَّ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمۡ خَآصَّةٗۖ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ ٢٥﴾ [الأنفال: ٢٤-٢٥].
خداوندا ما را با قرآن بزرگ برکت ارزانی دارد و با آیات و ذکر حکیم سود رسان... آنچه را شنیدید گفتم؛ و بری خود و شما از خداوند آمرزش می‌خواهم.