خطبه‌ی دوم:
خداوند را برای احسان وی ستایش می‌گویم و برای توفیق و امتنانش شکر می‌گزارم.
اما بعد:
بندگان خداوند، تقوای او را پیشه سازید و این ماه مبارک را برای تلاوت کتاب او و تدبر آیاتش و برگرفتن از عبرت و پندهایش غنیمت شمارید. زیرا که در این کتاب اخبار گذشتگان و آیندگان و فاصله‌ی میان ما و آن‌ها بیان شده است، پس خوش به حال آنکه در کتاب پروردگارش آنطور که شایسته است تدبر نمود و گوارا باد برای آن کسانی که پوستشان از آن به لرزه می‌افتد و سپس پوست و قلب‌شان به یاد خداوند نرم می‌شود:
﴿إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكۡرَىٰ لِمَن كَانَ لَهُۥ قَلۡبٌ أَوۡ أَلۡقَى ٱلسَّمۡعَ وَهُوَ شَهِيدٞ ٣٧﴾ [ق: ٣٧].
«همانا در این [آیات و داستان‌ها] برای هر کس که دارای قلب است و گوش فرا می‌دهد و خود شاهد است عبرتی است».
چه بسا امت اسلامی در این ماه مبارک نوع جدیدی از تدبر و تامل کتاب پروردگار را پس از این حوادث سریع و پی در پی تجربه می‌کند تا زبان حالش بگوید: امشب چه بسیار به دیشب شبیه است و امروز تا چه اندازه به دیروز! و اینجاست که تاریخ خودش را تکرار می‌کند.
آری، اکنون است که زبان حال این امت می‌گوید: ما گمان می‌کردیم که فرعون و قارون و هامان و نمرود و ذوالنواس شخصیت‌هایی هستند که تاریخشان به سر آمده و دیگر در گذر زمان تکرار نخواهند شاد اما امت اسلام ناگهان فرعون‌هایی را در میان خود مشاهده کرد که جان و ناموس دیگران را مباح می‌شمارند و کسانی را دید که در زمین سرکشی می‌کنند و مردم را دسته دسته کرده و گروهی از آنان را مستضعف قرار داده و فرزندانشان را می‌کشند و زنانشان را زنده می‌گذارند.
جنایت‌های فرعون را خواندیم و گمان کردیم که آن داستان‌ها همانندی نخواهد داشت، اما با چشمان خود دیدیم که کسانی از قوم خود ما که به زبان ما سخن می‌گویند دست به قتل و کشتار و آواره نمودن مردم می‌زنند و مسلمانان ظلم و سرکوب را به چشم دیدند. کسانی را دیدیم که مردم را زنده به گور می‌کنند، کسانی را دیدیم که مردم را با اره به دو نیم می‌کنند و آنان را زنده زنده می‌سوزانند گویا صحنه‌های قوم فرعون و اصحاب اخدود پس از آنکه تنها خبرهایی از گذشته بودند که خوانده و شنیده می‌شدند، در برابر ما به نمایش گذشته می‌شوند...
اگر فرعونِ نخستین به مردمش می‌گفت: من جز خود برای شما خدایی را نمی‌شناسم، ما نیز همانند این سخن فرعون را شنیدیم و مردم برای آنکه طاغوت‌های خود را خدا بدانند و به خدایی آنان اعتراف کنند مورد آزار و آزمایش قرار گرفتند و مجبور به سجده به سوی عکس‌هایشان شدند و آن طاغوت‌ّا شهرها و روستاها را از روی انتقام و ظلم و تجاوز نابود کردند تا حاکم باقی بمانند، گویا او و امثال او سخن فرعون اول را تکرار می‌کنند که گفت:
﴿مَآ أُرِيكُمۡ إِلَّا مَآ أَرَىٰ وَمَآ أَهۡدِيكُمۡ إِلَّا سَبِيلَ ٱلرَّشَادِ ٢٩﴾ [المؤمن: ٢٩].
«جز آنچه می‌بینم به شما نشان نمی‌دهم و شما را جز به راه هدایت نمی‌برم».
﴿إِنَّ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ يَقُصُّ عَلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ أَكۡثَرَ ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَ ٧٦ وَإِنَّهُۥ لَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ ٧٧﴾ [النمل: ٧٦-٧٧].
«بی‌گمان این قرآن بر بنی اسرائیل بیشتر آنچه را كه آنان درباره‌اش اختلاف دارند حکایت می‌کند (٧٦) و به راستی که آن رهنمود و رحمتی برای مؤمنان است».
هر مسلمانی که قلبی تپنده در سینه دارد و چشمی بینا، آنچه را بر برادران و خواهران ما در میانمار می‌گذرد و همچنین مصیبت‌ها و ظلم و ستم و تجاوزی که بر برادران و خواهران‌مان در شام و در سوریه‌ی خلافت و مجد و عظمت می‌گذرد نادیده نمی‌گیرد...
﴿وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوۡمَهُۥ لِيُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَيَذَرَكَ وَءَالِهَتَكَۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبۡنَآءَهُمۡ وَنَسۡتَحۡيِۦ نِسَآءَهُمۡ وَإِنَّا فَوۡقَهُمۡ قَٰهِرُونَ ١٢٧ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِ ٱسۡتَعِينُواْ بِٱللَّهِ وَٱصۡبِرُوٓاْۖ إِنَّ ٱلۡأَرۡضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِينَ ١٢٨ قَالُوٓاْ أُوذِينَا مِن قَبۡلِ أَن تَأۡتِيَنَا وَمِنۢ بَعۡدِ مَا جِئۡتَنَاۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يُهۡلِكَ عَدُوَّكُمۡ وَيَسۡتَخۡلِفَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرَ كَيۡفَ تَعۡمَلُونَ ١٢٩﴾
[الأعراف: ١٢٧-١٢٩].
«و سران قوم فرعون گفتند آيا موسی و قومش را رها می‌کنی تا در اين سرزمین فساد کنند و [موسی] تو و خدایانت را رها کند؟ [فرعون] گفت بزودی پسرانشان را می‌کشیم و زنانشان را زنده نگاه می‌داريم و ما بر آنان مسلطیم (۱۲۷) موسی به قوم خود گفت از الله یارى جویید و پایداری ورزید که زمین از آن الله است آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد می‌دهد و فرجام [نیک] برای پرهیزگاران است (۱۲۸) [قوم موسی] گفتند پیش از آنکه تو نزد ما بیایی و [حتی] بعد از آنکه به سوی ما آمدی مورد آزار قرار گرفتیم. گفت امید است كه پروردگارتان دشمن شما را هلاک کند و شما را روی زمین جانشین [آنان] سازد آنگاه بنگرد تا چگونه عمل می‌کنید».
و در پایان بر بهترین انسان‌ها محمد بن عبدالله صاحب حوض و مقام شفاعت درود و سلام فرستید که خداوند شما را به آن امر نموده و فرموده است:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا ٥٦﴾ [الأحزاب: ٥٦].
و رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ می‌فرماید: «هرکه بر من یک درود فرستد خداوند به واسطه‌ی آن بر وی ده درود خواهد فرستاد».
خداوندا بر بنده و پیامبرت محمد درود و سلام و برکت ارزانی دار و از چهار خلیفه‌ی وی: ابوبکر و عمر و عثمان و علی و از دیگر صحابه‌ی پیامبرت و از تابعین و کسانی که تا قیامت به نیکی از آنان پیروی نمایند راضی و خشنود باش و همچنین از ما به همراه آنان با عفو و کرم خود راضی باش از مهربان‌ترین مهربانان.
خداوندا اسلام و مسلمانان را عزت ده، خداوندا اسلام و مسلمانان را عزت ده و شرک و مشرکان را خوار گردان. خداوندا دینت را و کتابت را و بندگان مومنت را یاری ده.
خداوندا غم غم‌داران مسلمان را از بین ببر و سختی سختی‌دیدگان را به آسانی بدل گردان و وام وام‌داران را ادا نما و بیماران ما و دیگر بیماران مسلمان را شفا ده.
خداوندا برادران مستضعف ما را در همه‌ی سرزمین‌ها یاری ده، خداوندا برادران و خواهران ما را در میانمار و در سوریه و در دیگر سرزمین‌ها یاری ده. خداوندا آنان را بر دشمانت و دشمنانشان یاری ده ای دارای جلال و بزرگواری.
خداوندا ما را در سرزمین‌هایمان ایمن گردان و مسئولان ما را اصلاح نما و مسئولیت‌های ما را بر عهده‌ی کسانی قرار ده که تقوای تو را پیشه ساخته و در پی خشنودی تو باشند.
خداوندا مواسم خیر را باعث غنیمت و پیروزی ما بگردان و اوقات برکات و نَفَحات را راهی برای رسیدن به رحمت خود قرار ده.
«پروردگارا ما را در دنیا و آخرت نیکی عطا کن و از عذاب آتش محفظ بدار»
[البقرة: ۲۰۱].
پاک و منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت از آنچه به دروغ وصفش می‌کنند و سلام بر پیامبران و آخر سخن اینکه: الحمدلله رب العالمین.