خطبه‌ی دوم:
ستایش از آن الله پروردگار جهانیان است. آن رحمن رحیم که مالک روز جزا است. و گواهی می‌دهم که معبودی به حق نیست جز الله که واحد است و شریکی ندارد و پادشاه به حق است. و گواهی می‌دهم که پیامبر و سرور ما محمد، بنده و پیامرسان اوست که خداوند وی را با هدایت و یقین مبعوث نموده تا آنان را که زنده‌اند هشدار دهد و تا سخن خداوند در مورد کافران محقق گردد.
خداوندا بر بنده و رسولت محمد، و بر اهل بیت و یارانش درود و سلام وبرکت ارزانی دار.
اما بعد...
ای بندگان خداوند تقوای وی را پیشه سازید که تقوای خداوند رابطه‌ی میان شما و پروردگارتان است...
و بهترین سخن، کتاب خداست و بهترین راه و روش، راه و روش محمد ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ است و بدترین کارها در دین، نوآوری در آن است و هر بدعتی گمراهی است...
و بر شما باد جماعت و همبستگی که دست خدا با جماعت است و هرکه از جماعت جدا شود در آتش جدا شده است و پروردگار ما ـ تبارک و تعالی ـ صفات اهل بهشت را برای ما ذکر نموده تا آنکه پیروی آنان کنیم و از روش آنان تخلف نورزیم و صفات اهل آتش را نیز ذکر نموده تا از آنان برحذر شویم و راهشان را نپیماییم... خداوند متعال می‌فرماید:
﴿وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ نَسُواْ ٱللَّهَ فَأَنسَىٰهُمۡ أَنفُسَهُمۡۚ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ ١٩ لَا يَسۡتَوِيٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۚ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ ٢٠ لَوۡ أَنزَلۡنَا هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ عَلَىٰ جَبَلٖ لَّرَأَيۡتَهُۥ خَٰشِعٗا مُّتَصَدِّعٗا مِّنۡ خَشۡيَةِ ٱللَّهِۚ وَتِلۡكَ ٱلۡأَمۡثَٰلُ نَضۡرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ ٢١﴾ [الحشر: ١٩-٢١].
«و چون كسانى مباشيد كه الله را فراموش كردند و او [نيز] آنان را دچار خودفراموشى كرد آنان همان فاسقانند (١٩) دوزخيان با بهشتيان يكسان نيستند بهشتيانند كه پیروزند (٢٠) اگر اين قرآن را بر كوهى فرومىفرستاديم يقينا آن [كوه] را از خشیت الله فروتن [و] از هم پاشيده مىديدى و اين مثلها را براى مردم مىزنيم باشد كه آنان بينديشند».
پس ای بندگان خداوند. بر طاعت وی ثابت قدم باشید و همیشه از وی پایان خوب و وفات بر راه روش رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ و یاران وی را بخواهید تا از رستگاران پیروز باشید زیرا رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ با اینکه گناهان گذشته و آینده‌اش بخشیده شده بود، بسیار این سخن را تکرار می‌کرد که: «ای گرداننده‌ی قلب‌ها، قلب من را بر طاعت خود ثابت بدار، ای گرداننده‌ی قلب‌ها قلب‌های ما را بر طاعتت بگردان...».
پس در بسیار خواستن خیر دنیا و آخرت به رسول خدا ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ اقتدا کنید، که خداوند متعال می‌فرماید:
﴿إِنَّ رَحۡمَتَ ٱللَّهِ قَرِيبٞ مِّنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ ٥٦﴾ [الأعراف: ٥٦].
«همانا رحمت الله به نیکوکاران نزدیک است».
بندگان خداوند خداوند شما را به کاری دستور می‌دهد که خود نخست انجام داده است و فرموده:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا ٥٦﴾ [الأحزاب: ٥٦].
پس بر سرور پیشینیان و پسینیان و امام پیامبران درود و سلام فرسید.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست همانگونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی که تو ستوده شده و با عظمتی. خداوندا بر محمد و آل محمد برکت ارزانی دار همانگونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم ارزانی داشتی که تو ستوده شده و باعظمتی...
و خشنود باش از همه‌ی صحابه و از خلفای راشدین، آن امامان هدایتگر ـ ابوبکر و عمر و عثمان و علی ـ و از دیگر صحابه و و از تابعین و کسانی که به نیکی تا قیامت از آنان پیروی نمایند و از ما نیز با کرم و رحمت خویش خشنود باش ای مهربان‌ترین مهربانان.
خدایا عاقبت ما را در همه‌ی امور به خیر کن و ما را از خواری دنیا و عذاب آخرت نجات ده.
خداوندا میان قلوب مسلمانان الفت ایجاد کن و روابطشان را اصلاح نما و آنان را به راه‌های آرامش هدایت نما و از تاریکی‌ها به سوی نور خارج ساز و آنان را بر دشمنشان و دشمن خود پیروز ساط که تو بر هر کاری توانایی.
خداوندا دینت را و کتابت را و سنت پیامبرت را یاری ده. خداوندا مکر دشمنان اسلام را نابود ساز...
خداوندا ما از تو می‌خواهیم که گناهان گذشته و آینده و پنهان و آشکار و آنچه خود به آن آگاهی را مورد آمرزش قرار دهی.
خداوندا ما را در سرزمین‌هایمان ایمن گردان و مسئولانمان را اصلاح نما.
خداوندا میان قلوب مسلمانان الفت ایجاد نما. خداوندا بدعت‌هایی را که در برابر دینت قرار گرفته‌اند نابود ساز و ما را از کسانی قرار ده که به سنت پیامبرت ـ صلی الله علیه وآله وسلم ـ پایبند هستند... ای دارای جلال و بزرگواری.
﴿رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ حَسَنَةٗ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ ٢٠١﴾ [البقرة: ٢٠١].
ای بندگان خداوند: «در حقيقت الله به دادگرى و نيكوكارى و بخشش به خويشاوندان فرمان مىدهد و از كار زشت و ناپسند و ستم باز مىدارد به شما اندرز مىدهد باشد كه پند گيريد (٩٠) و چون با الله پيمان بستيد به پيمان خود وفا كنيد و سوگندهاى [خود را] پس از استوار كردن آن‌ها مشكنيد با اينكه الله را بر خود ضامن قرار دادهايد زيرا الله آنچه را انجام مىدهيد مىداند» [النحل: ٩٠-٩١].
و خداوند بزرگ را یاد کنید تا شما را یاد کند و او را شکر گویید تا شما را افزون دهد و همانا یاد الله بزرگ‌تر است و الله به آنچه می‌کنید آگاه است.