خطبه‌ی دوم:
ستایش مخصوص خداوند است برای احسانش و او را برای توفیق و امتنانش سپاس می‌گوییم و گواهی می‌دهم که معبودی به حق جز الله نیست که تنها و بی‌شریک است و گواهی می‌دهم که محمد، بنده و پیامبر اوست. درود و سلام خداوند بر او و بر اهل بیت و یاران او باد.
ای مسلمانان:
سود مسلمانان به دیگران می‌رسد و آنچه عثمان ـ رضی الله عنه ـ برای خود و برای اسلام و مسلمانان انجام داد از جمله کارهای نیک و فتوحات و وارد شدن مردم به دین خدا و جمع قرآن، همه‌اش جزو نیکی‌های ابوبکر صدیق ـ رضی الله عنه ـ نیز به شمار می‌رود زیرا این او بود که عثمان را به اسلام دعوت کرد و اینگونه او یکی از سابقین و خلفای راشدین گردید. خلفایی که ما به پیروی از آنان امر شده‌ایم.
پس بر هر مسلمان لازم است که دیگران را به این دین و پایبندی به آن امر کند زیرا اگر خداوند به واسطة تو یکی تن را هدایت کند برایت از شتران سرخ بهتر است.
سپس بدانید که خداوند شما را به درود و سلام بر پیامبرش امر نموده و فرموده است:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا ٥٦﴾ [الأحزاب: ٥٦].
خداوندا بر پیامبران محمد درود و سلام فرست و راضی و خشنود باش از خلفای راشیدن آنان که به حق حکم می‌نمودند: ابوبکر و عمر و عثمان و علی و از دیگر صحابة پیامبرت و همچنین از ما با عفو و کرم خویش راضی و خشنود باش ای گرامی‌ترین گرامیان.
خداوندا اسلام و مسلمانان را عزت ده، و شرک و مشرکان را خوار گردان و دشمنان دین را نابود ساز و این سرزمین و دیگر سرزمین‌های مسلمان را در امنیت و رفاه بدار ای دارای جلال و بزرگواری.
خداوندا ما از فتنه‌های آشکار و نهان به تو پناه می‌بریم. خداوند بدی بدان و توطئه‌ی بدکاران را از ما دور ساز ای پروردگار جهانیان.
خداوندا ما از تو بهشت را می‌خواهیم و هر سخن و کاری که ما را به آن نزدیک سازد و از آتش و هر چه باعث نزدیکی به آن است به تو پناه می‌بریم.
خداوندا تویی آن الله که معبودی به حق جز تو نیست، تو بی‌نیازی و ما نیازمندیم، باران را بر ما نازل ساز و ما را از نومیدان مگردان، خداوندا ما را باران ده، خداوندا ما را باران ده، خداوندا ما را باران ده.
«پروردگارا ما به خود ستم نمودیم و اگر تو ما را مورد آمرزش و رحمت خود قرار ندهی بی‌تردید از زیانکاران خواهیم بود» [الأعراف: ٢٣].
خداوندا همة والیان امر را برای عمل به کتابت و حاکم گرداندن شریعت خود موفق بگردان.
«همانا الله به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان امر نموده و از فحشا و منکر و تجاوز باز می‌دارد. او شما را چنین پند می‌دهد باشد که اندرز گیرید» [النحل: ٩٠].
پس خداوند بزرگ را یاد کنید تا شما را یاد کند و او را شکر گویید تا شما را افزون دهد و همانا یاد الله بزرگ‌تر است و الله به آنچه می‌کنید آگاه است.