حد نصاب گاو (و گاو میش)
نخستین حد نصاب زکات گاو ۳۰ رأس است که در آن یک رأس پارینه (تبیع) واجب می‌شود، و برای چهل رأس یک رأس دو ساله واجب می‌شود. چون: «پیامبر جمعاذ بن جبل سرا به یمن فرستاد و به وی دستور داد که از سی رأس گاو یک رأس پارینه، و از چهل رأس یک رأس دو ساله بگیرد». (به روایت ترمذی که آن را حسن دانسته و حاکم گفته است: شرط شیخین را دارد، و راویانی آن را مجمع علیه اصحاب صحاح می‌داند).
«تبیع» گوساله‌ای است که یک سال را تمام کرده و پا به دو سالگی گذارده است، و چون در چریدن به دنبال مادرش می‌باشد آن را «تبیع» نامیده‌اند. «مسنه» گوساله‌ای است که دو سال از آن گذشته باشد، و چون دندانهایش کامل شده است «مسنه» نام گرفته است. بنابراین از سی رأس یک پارینه و از چهل رأس یک رأس دو ساله داده می‌شود تا هر اندازه که پیش برود.