عتق
عتق در اصطلاح شرع از بین بردن ملکیت بر آدمی است و رها کردن انسان از بردگی و مملوک بودن است به منظور تقرب و نزدیک شدن به خدای تعالی. این عمل پسندیده است و به موجب کتاب خدا و سنت رسول و اجماع امت مردم به آن دعوت شده‌اند. خداوند گفته است:
﴿فَكُّ رَقَبَةٍ ١٣﴾[البلد: ۱۳]. «گشودن گردنی از قید بندگی».
و در صحیح مسلم آمده است: که پیامبر جگفته است:
«مَنْ أَعْتَقَ رَقَبَةً أَعْتَقَ اللهُ سُبْحانَهُ بِکُلَّ عُضْوٍ مِنْها عُضْواً مِنْ أَعْضَائِهِ مِنَ النَّارِ حَتَّی فَرْجَهُ بِفَرْجِهِ».
«هرکس بنده‌ای را و گردنی را از قید بندگی رها سازد و آزاد کند خداوند در برابر هر عضوی از عضوهای آن بنده عضوی از اعضای او را از آتش دوزخ نجات می‌دهد و آزاد می‌کند. حتی اندام تناسلی او را در برابر اندام تناسلی وی».
چون در عتق، رهائی از ذلت و خواری است پس از جمله بزرگترین تقربها به خداوند و بزرگترین نعمتها است.