زن آبستنی و نی که بچه را شیر می‌دهد
هرگاه زن آبستن و باردار و زن شیرده نگران زیان آشکار روزه برای نفس خویش باشند، مانند زیانی که بیمار از بیماری می‌بیند در آن صورت می‌توانند روزه را بخورند و بعدا آن را قضا کنند درست مانند بیمار، و اگر نگران کودکان خود باشند به این معنی که زن باردار نگران سقط جنین و زن شیرده نگران کم شدن شیرش برای بچه باشد می‌توانند روزه را بخورند لیکن برآنان واجب است که روزه را قضا کنند، چون در روز رمضان افطار کرده و برای هر روز فدیه بدهند یعنی اطعام یک نفر مسکین برای هر روزی چون خداوند می‌فرماید:
﴿وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖ﴾[البقرة: ۱۸۴].
«بر آنان که روزه به مشقتشان می‌اندازه (واجب است برای هر روز) طعام یک مسکین فدیه بدهند».
و در حدیث است:
«إِنَّ اللهَ وَضَعَ عَنِ المسافِرِ الصَّـوْمَ وَشَطْـرَ الصَّلاةِ وَعَنِ الْـحُبْلی وَالمـُرْضِعِ الصَّومَ»(أخرجه أحمد وأهل السنن وحسّنه الترمذی).
«خداوند از مسافر، روزه و نیمه نماز را برداشته و از زن باردار و شیرده روزه را برداشته است».