فقه آسان در مذهب امام شافعی- جلد دوم

ذبح جنین

سر بریدن و ذبح جنینی که در شکم مادرش است همان سر بریدن و ذبح مادرش می‌باشد خواه جنین را مرده بیابند یا این که در آن حیات مستقری باشد، به این معنی که زندگیش زندگی مذبوح باشد که خوردن آن هم حلال است اگرچه در ظاهر ذبح نشده است. چون پیامبر جگفته است: «ذبح جنین همان مادرش می‌باشد و ذبح مادرش ذبح آن هم می‌باشد» (که امام احمد آن را تخریج کرده است). مسدد روایت کرده است که گفت: ای رسول خدا، ما شتر و گاو و گوسفند را ذبح می‌کردیم و در شکم آن‌ها جنین می‌یافتیم آیا ما این بچه تو شکمی آن‌ها را دور اندازیم یا بخوریم؟ پیامبر جفرمود: «کُلُوا إِن شِئتُم فَإِنَّ ذَکاتَهُ ذَکاةُ اُمَّهِ». «اگر دلتان خواست آن را بخورید که ذبح آن‌ها همان ذبح مادرش می‌باشد».

به علاوه اگر با ذبح مادر جنین و بچه توشکمی حلال نباشد نبایستی پس از ظاهر شدن آبستنی ذبح و سر بریدن مادر جایز باشد همانگونه که در انسان زن حامله را به عنوان قصاص نمی‌کشند مگر پس از وضع حمل. جوینی آن را گفته است.