فقه آسان در مذهب امام شافعی- جلد دوم

ماهی و ملخ مردار

حیوان و جاندار به سه قسم تقسیم می‌شوند:

اول: آنچه که خورده نمی‌شوند و حلال گوشت نیستند که مردار و ذبح شده آن‌ها یکسان است.

دوم: حیوانی که حلال گوشت است که مردار آن حلال نیست و این نوع جز با ذبح معتبر شرعی حلال نمی‌باشد که حکم آن گذشت.

سوم: حیوان حلال گوشت که مردارش نیز حلال است، و عبارت است از ماهی و ملخ به دلیل حدیث ابن عمر بکه گفت: پیامبر جگفته است:

«أُحِلَّتْ لَنا مَیْتَتَانِ: اَلْحُوْتُ وَالْجَرَادُ». «دو مردار برای ما حلال شده‌اند که ماهی و ملخ می‌باشند».

ابن ماجه آن را با اسناد ضعیف روایت کرده است و حاکم در المستدرک آن را صحیح دانسته است. و درباره آب دریا از پیامبر جسوال شد که گفت:

«هُوَ الطَّهُورُ مَاؤُهُ الـْحَلالُ مَيْتَـتُهُ»«آب دریا پاک و مردارش حلال است».

باید دانست که تمام انواع ماهی حلال است خواه به یک سبب ظاهری مرده باشد مانند اینکه بوسیله ضربه و آسیب شکارچی و غیره مرده باشد، یا خود مرده باشد و خواه بر شکل و صورت ماهی باشد یا بر شکل و صورت ماهی نباشد. چون خداوند فرموده است:

﴿أُحِلَّ لَكُمۡ صَيۡدُ ٱلۡبَحۡرِ﴾[المائدة: ۹۶]. «شکار دریا برای شما حلال شده است». و این که پیامبر جفرمود: «مردار دریا حلال است». و امام شافعی به صراحت گفته است که: موش دریایی و خوک دریائی خورده می‌شوند، چون نام سمک بر تمام انواع ماهی اطلاق می‌شود و تمساح از آن استثناء می‌گردد چون نیروی آن به وسیله دندانهایش است، و قورباغه و خرچنگ و لاک پشت بنا به قول راجح حرامند چون پلیدند و طبع از آن‌ها نفرت دارد.