عقد به کتابت
عقد به کتابت از جانب عبد جزو مقصود جائزه است چون به سود او است، پس می‌تواند آن را فسخ کند، و از جانب سید جزو عقود لازم است، پس نمی‌تواند آن را فسخ کند. چون اگر برای سید فسخ جایز باشد عبد نمی‌تواند اطمینان به دوام عقد داشته باشد و هر وقت احتمال فسخ آن را دهد تن به کار نمی‌دهد و در تحصیل بهای خویش تنبلی می‌کند.