حکم شرعی احیاء موات
احیای موات مستحب و پسندیده است چون پیامبر جگفته است:
«مَنْ أحْیا أَرْضاً مَیْتَةً فَلَهُ فِیْها أجْرٌ وَما أکَلَهُ العَوافِیُ فَهُوَ لَهُ صَدَقَةٌ».
«هرکس زمین مرده و مواتی را زنده و آباد گرداند او را در آن مزد و پاداش است و هرچه را از آن پرندگان و وحشیان و درندگان بخورند برای او صدقه و احسان به حساب می‌آید». (به روایت نسائی که ابن حبان آن را تصحیح نموده است).
کلمه عوافی در زبان عربی بر پرندگان و درندگان اطلاق می‌شود. هرکس که مالک شدن اموال برایش جایز باشد می‌تواند دست به احیاء زند و آباد نمودن زمین موات از او درست است و زمینی را که احیاء و آباد نموده است ملک او می‌گردد، چون ملکیتی است که در اثر کار بوجود آمده است، و درست شبیه به شکار و هیزم کشی و امثال آن است. و در این که مالکیت برای او حاصل می‌شود فرق نمی‌کند که امام و حاکم مسلمین اجازه داده باشد یا خیر، زیرا سید اولین و آخرین که سرور ما حضرت محمد جمی‌باشد اجازه داده است و اجازه او کافی است.