کسی که مرده است و روزه قضا دارد
کسی که نتوانسته است روزه ماه رمضان را بگیرد و پیش از قضای آن بمیرد، به این معنی که هنوز عذرش از بین نرفته و مرگش فرا رسد نه بر وی قضای روزه است نه فدیه آن و نه گناهکار می‌گردد، و اگر بعد از آن امکان قضای آن را داشت مرگ فرا رسد بر وی واجب است که گذشته را جبران کند، یعنی باید از میراث او برای هر روز یک مد (در حدود ۷۰۰ گرم ) طعام و خوراکی داده شود. حضرت عایشه و عبدالله بن عباس شبه آن فتوی داده‌اند. و در حدیث آمده است:
«مَن ماتَ وَعَلَیهِ صِیامُ شَهرٍ فَلیُطِعم عَنهُ وَلِیُّـهُ مَکانَ کُلِّ یَومٍ مِسْکِیناً».
«هرکس مرد و بر وی روزه قضا واجب بود باید ولی و وارث او برای او و به جای هر روزه یک نفر مسکین را اطعام کند».
و در قول دیگر آمده است لازم نیست که وارث و ولی میت حتما به جای روزه فوت شده وی طعام و خوراکی بدهد بلکه می‌تواند به جای وی روزه هم قضا کند، و مستحب است که چنین کند، چون پیامبرجگفت:
«مَن ماتَ وَعَلَیهِ صِیامٌ صامَ عَنهُ وَلِیُّـهُ»(رواه الشیخان وغیرهما).
«هرکس مرد و بر وی روزه قضا بود ولی او به جای او روزه‌اش را قضا کند».
و در روایت دیگری آمده است: «اگر خواست روزه‌اش را قضا کند». و در بین دو روایت: «هرکس مرد و بر وی روزه قضا بود ولی او روزه‌اش را قضا کند» و روایت: «ولی او به جای هر روز قضای یک نفر مسکین را اطعام کند» مخالفتی نیست، چون می‌شود که هر یک از این دو امر کفایت کند یعنی می‌تواند به جای او روزه بگیرد یا اطعام مساکین کند.